مطالعه آسیب شناسی بافتی واکنش پالپ انسانی نسبت به کاربرد دو نوع سیستم چسباننده اچ کامل و خود اچ کننده
استادان راهنما: دکتر محمدرضا مالکی پور، دکتر محمد رضوی پژوهشگر: مریم بهنام منش دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد خوراسگان چکیده چسبندگی قابل قبول کلینیکی به عاج، با روشهای جدید و پیشرفت سریع فنون و مواد امکان پذیر شده است. با این حال اطلاعات کمی در مورد اثرات پالپی مواد اتصال دهنده عاجی در دست است و یافته های جدید نیز ممکن است به دنبال پیشرفتهای اخیر تغییر یابد. هدف از این مطالعه ارزیابی آسیب شناسی بافتی واکنش پالپ نسبت به کاربرد دو نوع سیستم چسباننده اچ کامل و خود اچ کننده در دندانهای آسیای کوچک انسانی است. 11 بیمار ارتودنسی در محدوده سنی 20-12 سال که نیاز به خارج کردن حداقل سه دندان آسیای کوچک داشتند برای مطالعه انتخاب شدند. در هر بیمار حفرات عمیق clv بر روی سطح باکال دو دندان منتخب خارج شدن تهیه شد.به طور تصادفی، در یکی از دندانهای سینگل باند و در دندان دیگر پرامیت – ال به عنوان ماده چسبنده قبل از پر کردن دندان با کامپوزیت نوری به کار رفت. سومین دندان به عنوان گروه شاهد انتخاب شد و هیچ درمانی دریافت نکرد. سی روز پس از ترمیم، دندانها خارج شدند و جهت تهیه مقاطع میکروسکوپی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین آماده گردیدند و واکنش پالپ در سه زمینه پاسخ التهاب سلولی، تغییرات بافت نرم پالپ و تشکیل عاج ترمیمی بررسی شد. با استفاده از آزمون کای اسکوئر مانتل هانزل، تفاوت آماری معنی داری در واکنش آسیب شناسی بافتی پالپ در سه گروه سینگل باند، پرامپت ال – پاپ و گروه شاهد مشاهده نشد. |