بررسی معیارهای درمان های پریودنتال موفق در دندان های خلفی در کشور ایران با استفاده از روش دلفی نویسندگان: محمد توکلی* ، جابر یقینی1 ، نرگس نقش2 ، احمد مقاره عابد 3، انسیه باطنی3 ، علیرضا ناظر 4 * استادیار گروه پریودنتولوژی، دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان 1-استادیار گروه پریودنتولوژی، دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان 2-دستیار تخصصی گروه پریودنتولوژی، دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان 3-دانشیار گروه پریودنتولوژی، دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان 4-دندانپزشک tavakoli@dnt.mui.ac.ir
چکیده مقاله: بیان مساله: پریودنتیست ها برای ارزیابی موفقیت درمان ها پریو دنتالی از نمایه های تعریف شده ای استفاده می کنند، ولی این که تا چه اندازه اهمیت هر یک از این عوامل نزد آنها یکسان هستند، مهم است. به گونه ای که همکنون توافقی در مورد اینکه کدام نمایه در تعیین موفقیت درمان مهم تر است، وجود ندارد. هدف: هدف از این پژوهش، تعیین معیارهای درمان های پریودنتال با استفاده از روش دلفی( Delphi ) بر اساس دانش و مهارت پریودنتیست های با تجربه بود. مواد و روش: این پژوهش، یک بررسی مشاهده ای مقطعی بوده که در آن از 15 پریودنتیست در سطح ایران برای تعیین اهمیت تغییر در سطح اتصالات و عمق نفوذ پروب، درگیری فورکا، لقی، پلاک، التهاب و رضایت بیمار پس از انجام درمان پریودنتال در دندان های پشتی بیمار با پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید با استفاده از پرسشنامه ی دلفی نظرخواهی شد. پرسش های مطرح شده از پریودنتیست ها شامل اهمیت نسبی این عوامل، حداقل میزان پذیرفتنی برای موفقیت هر یک از آنها و مدت زمانی که لازم است تا این نتایج پایدار بمانند، بود. یافته ها: پس از انجام دو مرحله از روش دلفی، پریودنتیست ها سطح اتصالات، فرسودگی استخوان و پلاک را به عنوان عواملی بسیار مهم در موفقیت درمان پریودنتال در نظر گرفتند. عواملی همچون نفوذ پروب، درگیری فورکا ، التهاب، کارکرد، زیبایی و رضایت بیمار به عنوان عواملی مهم در موفقیت درمان پریودنتال مطرح شدند. اعضای گروه توافق کردند که به دست آوردن اتصالات دست کم به میزان یک میلی متر، کاهش در عمق نفوذ پروب به میزان یک میلی متر، درگیری فورکای درجه یک گلیکمن، لقی درجه یک میلر و نبود تغییر در موقعیت استخوان به عنوان نتایج پذیرفتنی یکسال پس از درمان هستند. در نهایت، پریودنتیست ها ثبات نتایج یک ساله را دست کم به مدت پنج سال پس از درمان قابل قبول دانستند. نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که روش دلفی یک روش کاربردی بوده که می تواند دست کم استانداردهای لازم برای درمان های موفق در دندان های پشتی را با استفاده از نظرات پریودنتیست های ماهر تعیین نمایند. واژه های کلیدی: درمان های پریودنتال موفق، دندان های پشتی، روش دلفی
منبع: مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز متن کامل |
