مقدمه: پزشکان و دندان‌پزشکان عمومی در بسیاری از کشورها بایستی به عنوان تأمین کننده اولیه مراقبت درمانی در سیستم‌های بهداشتی عمل کنند و بیماری‌ها و اختلالات پیچیده بیماران را تشخیص داده و به متخصصین مربوطه ارجاع دهند. هدف از این پژوهش، بررسی الگو و موارد ارجاع بیماران به متخصصین دندان‌پزشکی توسط دندان‌پزشکان عمومی شهر کرمان در سال 1390 بود.

 مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جامعه مورد نظر در این بررسی 248 نفر از دندان‌پزشکان شهر کرمان بودند که با روش نمونه‌گیری سرشماری انتخاب شدند. پرسش‌نامه‌ای پایا و روا بر اساس مطالعات قبلی در مورد و الگو و موارد ارجاع بیماران به متخصصین دندان‌پزشکی طراحی شد، سپس به مطب و یا محل اشتغال دندان‌پزشکان مراجعه و از ایشان خواسته شد که آن را تکمیل نمایند. بعد از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها کدگذاری شد، همچنین جهت سنجش ارتباط از آزمون همبستگی Spearman استفاده گردید. تمامی داده‌ها با استفاده از آزمون 2c در نرم‌افزار SPSS نسخه 13 مورد بررسی آماری قرار گرفتند (05/0 = α).

 یافته‌ها: تفاوت در موارد ارجاع در مواردی همچون سن، جنس و سال‌های فارغ‌التحصیلی ملاحظه گردید. درصد زیادی از بیماران به علت مشکلات پزشکی ارجاع داده شدند. بیشتر دندان‌پزشکان عمومی در موارد پیچیده جراحی فک بیماران را ارجاع می‌دادند. زنان نسبت به مردان بیماران را بیشتر ارجاع می‌دادند. بیشترین موارد ارجاع به دلیل نداشتن وسایل و یا تجربه کافی بود.

 نتیجه‌‌گیری: این بررسی نشان داد که تعداد زیادی از دندان‌پزشکان کرمان با سیستم ارجاع بیماران موافق می‌باشند، اگرچه در مواردی این سیستم به خوبی اداره نشده و نیاز به آموزش الگوهای صحیح ارجاع دارد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل