مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه‌ای برخی از شاخص‌های کلینیکی در بیماران درمان شده مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط به روش جرم‌گیری و تسطیح ریشه با و بدون استفاده از داکسی‌سیکلین mg 20 بود.

 مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو‌سویه‌کور، 44 بیمار مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط با استفاده از درمان استاندارد جرم‌گیری و تسطیح سطوح ریشه درمان شدند، و به طور تصادفی یکی از درمان‌های داکسی‌سیکلین با دوز mg 20 و یا دارو‌نما را به مدت 3 ماه و 2 بار در روز دریافت کردند. قبل و بعد از درمان پارامترهای کلینیکی شامل عمق پروبینگ، سطح اتصالات بالینی، خون‌ریزی به هنگام پروب کردن و شاخص تغییر یافته‌ لثه‌ای ثبت شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های آماری M‏ann-Whitney ، Paired-tو Chi-squareمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α).

 یافته‌ها: پارامتر‌های بالینی در هر دو گروه مورد و شاهد به طور قابل ملاحظه‌ای در طول دوره مطالعه بهبود پیدا کرد (001/0 > p value). گروه درمان شده با داکسی‌سیکلین، به طور معنی‌داری کاهش عمق پروبینگ، افزایش به دست آوردن مجدد اتصالات، کاهش خون‌ریزی به هنگان پروب کردن و کاهش شاخص اصلاح شده لثه‌ای بیشتر در مقایسه با گروه درمان شده با دارونما داشت.

 نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، تجویز 20 میلی‌گرم داکسی‌سیکلین همراه با جرم‌گیری و تسطیح سطوح ریشه در درمان پریودنتیت خفیف، حایز فواید بالینی بیشتری نسبت به جرم‌گیری و تسطیح سطوح ریشه به تنهایی است.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل