سابقه و هدف: ایدۀ مهندسی بافت، امیدهای فراوانی را برای بازسازی ضایعات استخوانی فراهم نموده است. به منظور مهندسی استخوان، سلول‌های بنیادی، تحت شرایط کنترل شدۀ تحریک با فاکتورهای رشد، بر روی داربست‌های مناسب، کشت داده می‌شوند. داربست یا اسکافولد، ماتریس موقتی برای رشد استخوان است که محیطی اختصاصی را برای تکامل بافت، فراهم می‌کند و باعث تسهیل چسبندگی، رشد و تمایز سلول‌ها می‌شود. تاکنون، انواع مختلفی از داربست‌های سرامیکی، پلیمری و کامپوزیتی در مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی مهندسی بافت استخوان، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. هدف از این مطالعه، مروری است بر مطالعات ده سالۀ اخیر، در زمینۀ مهندسی استخوان فک و صورت با تمرکز بر داربست‌های مورد استفاده در این مطالعات. 

 مواد و روشها: در مرور نظام‌مند حاضر از کلمات کلیدی Craniomaxillofacial tissue engineering، bone regeneration، scaffold،oral surgery،stem cell+scaffold ، allograft و xenograft در مدلاین استفاده شد. مطالعاتی که ترمیم ضایعات استخوانی ناحیه فک و صورت وجمجمه در مدل انسانی یا حیوانی توسط داربست به همراه سلول‌های بنیادی را مورد بررسی قرار داده بوذند، در این مطالعه وارد شدند.

یافته‌ها: 64 مقاله مورد بررسی کیفی قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعۀ مروری می‌توان نتیجه‌گیری نمود که هر چند، هنوز هم گرافت استخوان اتوژن، درمان مطلوب برای نقایص استخوانی به شمار می‌آید، اما با پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینۀ طراحی داربست‌ها با استفاده از ،Rapid Prototyping (RP)، امیدها برای طراحی داربست‌های مناسب مهندسی بافت استخوان فک، در آینده‌ای نه چندان دور، افزایش یافته است.

منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

متن کامل