مواد و روشها: این تحقیق به روش مداخله­ای بر روی 30 بیمار دارای پروتز پارسیل انجام شد. پس از تقسیم بیماران به 3گروه در گروه1بیماران صرفاآموزش بهداشت توسط دانشجو(درمانگر) و در گروه2 علاوه بر آن،آموزش شفاهی روش صحیح مسواک زدن، نخ دندان وتجویز دهانشویه کلرهگزیدین را دریافت کردند. در گروه سوم، این آموزشها به صورت پمفلت آموزشی ارایه گردید. تمام بیماران در روز تحویل و 3 ماه پس از آن برای ارزیابی شاخص های PI ، GI ، PD ، CAL ، GBI معاینه شدند. نتایج، با آزمون­های Repeated Measure ANOVA ،Kruskal _ Wallis و Wilcoxone تحلیل شد. 

  یافته ها: از نظر آماری تغییرات PI ، GBI ، PD ، GI و CAL پس از سه ماه در هر دو گروه 2 و 3 نسبت به گروه 1 اختلاف معنی داری داشت. (005/0> P ) در صورتیکه بین دو گروه 2 و 3 در ارتباط با تغییر شاخصهای پریودنتال اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. (05/0 

نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش بهداشت بصورت شفاهی و پمفلت روشی موثر برای کاهش بیماریهای پریودنتال بیماران دارای پروتزهای پارسیل متحرک محسوب میشود.

---

منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

متن کامل