مواد و روش‌ها: در این پژوهش که از نوع کارآزمایی بالینی از نوع cross-over بود، تعداد 14 نفر انتخاب شدند و در دو گروه 7 نفری قرارگرفتند در طول تحقیق هیچ روش کنترل پلاک دیگری استفاده نشد. قبل از مصرف دهانشویه شاخص پلاک به حداقل رسید و نحوه استفاده دهانشویه آموزش داده شد. گروه اول ابتدا دهانشویه ایرانی بمدت یک هفته استفاده کردند و پس از 10 روز استراحت و به حداقل رساندن مجدد پلاک بمدت یک هفته از دهانشویه خارجی استفاده کردند. گروه دوم به همان شیوه ابتدا دهانشویه خارجی بعد دهانشویه ایرانی استفاده کردند. سپس نتایج پژوهش با استفاده از آزمون تی زوجی مورد ارزیابی قرارگرفت. 

یافته ها: میانگین شاخص پلاک در کل دهان، فک پایین و ناحیه خلفی هنگام استفاده از دهان شویه خارجی به طور معناداری کمتر از دهان شویه ایرانی بود. (05/0>P) در فک بالا و ناحیه قدامی بین دو دهانشویه اختلاف معنادار وجود نداشت. (2/0>P) میانگین شاخص پلاک دهان شویه ایرانی بین فک بالا و پایین تفاوت معنادار نداشت (54/0= P) ولی در ناحیه قدامی به طور معناداری، کمتر از ناحیه خلفی بود(003/0= P) میانگین شاخص پلاک دهان شویه خارجی بین فک بالا و پایین تفاوت معنادار نداشت (32/0= P) ولی در ناحیه قدامی به طور معناداری کمتر از ناحیه خلفی بود. (002/0= p) 

  نتیجه‌گیری: دهانشویه خارجی نسبت به دهانشویه ایرانی، در خلف فک پایین اثر بهتری در برداشت پلاک داشت. هم دهانشویه ایرانی و هم خارجی اثر بهتری روی ناحیه قدامی نسبت به خلفی داشتند ولی هیچکدام از دو دهانشویه تفاوتی در اثرگذاری روی فک بالا و پایین نداشتند.