مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی ورزشکاران حرفه ای ورزش های تماسی و مربیان آنها در شهر مشهد و به صورت سرشماری انجام شد. از پرسشنامه ای شامل سوالاتی در مورد پروفایل شخصی و کاری پاسخ دهندگان و سوالاتی درباره چگونگی برخورد با چهار مورد ترومای دندانی استفاده گردید. اطلاعات با استفاده از تست های آماری Chi-squareو Mann-Whitney در سطح معنی داری 05/0=α آنالیزگردید. 

  یافته ها: اغلب ورزشکاران (2/44%) سن بین 30-20 سال و اغلب مربیان (44%) سن بالای40 سال داشتند. سابقه فعالیت ورزشی در اکثر ورزشکاران بین 5-1 سال بود (37%) و در مربیان بیشتر از 10 سال بود (6/36%). میزان آگاهی ورزشکاران در مورد نحوه برخورد با صدمات دندانی در8/3 درصد افراد متوسط، 45 درصد کم، 8/43 درصد خیلی کم بوده است و 5/7 درصد هیچگونه آگاهی در این مورد نداشته اند. در مربیان میزان آگاهی در6/6 درصد افراد زیاد، 1/17 درصد متوسط، 9/53 درصد کم، 1/17 درصد خیلی کم بوده است و 3/5 درصد هیچگونه آگاهی نداشته اند. همچنین ارتباط معنی داری بین میزان آگاهی با جنسیت، گروه سنی و سابقه فعالیت در ورز شکاران و مربیان ورزشی وجود نداشت. (05/0 

نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های پژوهش فعلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان آگاهی ناکافی در مورد آسیبهای ناشی از ضربه به دندانها را در میان ورزشکاران و مربیان نشان داد. لذا برنامه ریزی دوره های آموزشی جهت بالا بردن آگاهی این افراد ضروری به نظر می رسد.

---

منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

متن کامل