مواد و روش‌ها: این پژوهش نوعی مطالعه‌ی مداخله‌ای آزمایشگاهی آینده‌نگر بود که روی 10 عدد فایل روتاری M-two ( (VDW – Munich – Germanyبه طول 25 میلی‌متر و تیپر 6% انجام شد. نمونه‌ها در هر مرحله یک‌بار قبل از اتوکلاو و سپس به ترتیب پس از 1 بار، 5 بار و 10 بار سیکل اتوکلاو توسط اسکن میکروسکوپی الکترونی در بزرگنمایی x200 و x1000 مورد ارزیابی قرار گرفتند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی از لحاظ تغییرات ظاهری شامل حضور دبری، باقیمانده‌های فلزی و حفره‌دار شدن ارزیابی شدند. در این مطالعه جهت آنالیز آماری از تست Paired Sample T-test و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 استفاده شد (05/0=(α.

یافته‌ها: تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان از حضور دبری‌ها، حفرات و نقایص سطحی در هر دو گروه فایل‌ها، قبل و بعد از استریلیزاسیون دارد. میزان خشونت و خوردگی سطحی فایل‌ها بعد از 10 سیکل استریلیزاسیون به شکل معناداری افزایش پیدا کرد (001/0=P).

  نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد بعد از سیکل‌های متعدد استریلیزاسیون، نقایص سطحی از جمله افزایش میزان و عمق حفرات، دبری‌های چسبیده و میزان خوردگی سطحی روی فایل افزایش می‌یابد. این تغییرات با تعداد سیکل‌های استریلیزاسیون ارتباط داشته و سیکل منفرد استریلیزاسیون تغییرات کمی را در فایل ایجاد کرد، در حالی که سیکل‌های متعدد به شکل فزاینده‌ای نقایص سطحی را افزایش داد. این نتایج نشان از محدودیت ذاتی فایل‌های روتاری در استفاده‌ی کلینیکی و به دنبال آن پروسه‌ی استریلیزاسیون متعدد دارد.