مرکز تحقیقات ایمپلنت دندانی، گروه پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
چکیده: (1473 مشاهده)
مقدمه: بهدلیل فقدان پروتکل درمانی پریودنتال مشخص و ثابت، هنوز هم درمان پریودنتال در بیماران مبتلا به سندرم پاپیلون لفور بهعنوان یک چالش برای دندانپزشکان محسوب میشود. هدف از این مطالعه بررسی علل موفقیت و شکست درمان پریودنتال در بیماران مبتلا به سندرم پاپیلون لفور در گزارشات منتشر شده با توجه به پروتکل درمانی آنها بود. همچنین این مقاله به شرح درمان پریودنتال در یک کودک مبتلا به این سندرم با پیگیری چند ساله میپردازد.
مواد و روشها: بیمار پسر 6 ساله با علایم کلینیکی هیپرکراتوز کف دست و پا و بهمیزان کمتر زانوها و پریودنتیت ژنرالیزه مهاجم در دندانهای شیری به دانشکده دندانپزشکی اصفهان مراجعه نمود. پس از تأیید بیماری توسط علایم کلینیکی و رادیوگرافی، بیمار تحت درمانهای ترکیبی غیر جراحی و ضد میکروب قرار گرفت و بهصورت ماهیانه پیگیری شد.
نتیجهگیری: تحلیل شدید استخوان و علایم التهابی زیاد در تمامی مراجعات پیگیری وجود داشت، اما در آخرین مراجعه، علایم تشکیل استخوان در رادیوگرافی بیمار مشاهده شد، که این مسأله میتواند تقویتکننده این موضوع باشد که احتمالاً میتوان با ادامه پیگیریها، به کنترل بیماری پریودنتال در این بیمار امیدوار بود.