مواد و روش‏ها: ابتدا جهت تعیین کلیه عوامل موثر در ارزشیابی اساتید، در رویکردی کیفی و با استفاده از جلسات گروه متمرکز (Focus group) ده نفره از دانشجویان، پرسشنامه‏ای بسته- باز با سوالاتی در سه بخش شامل ویژگی‏های عمومی استاد در حین تدریس نظری، ویژگی‏های استاد در حین تدریس عملی و ویژگی‏های استاد در ارزشیابی تهیه گردید. این پرسشنامه دارای طیف چهار درجه‏ای لیکرت بود و پس از تایید پایایی با بازآزمایی، در اختیار صد نفر از اساتید و صد نفر از دانشجویان بالینی دانشکده دندانپزشکی مشهد قرار گرفت. داده‏ های جمع‏ آوری شده با آزمون کروسکال والیس و استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (05/0=α) 

  یافته‏ ها: در بخش اول (تدریس نظری)، اساتید و دانشجویان به ترتیب با میانگین 58/3 و 54/3، توان ایجاد ارتباط بین مسائل بالینی و نظری را مهم‏ترین موضوع دانستند. در بخش دوم (تدریس عملی)، به ترتیب با میانگین 63/3 و 29/3، سوال «بحث درباره نظر دانشجو در طرح درمان»، بیشترین امتیاز اساتید و دانشجویان را به خود اختصاص داد. در بخش سوم (حیطه ارزشیابی)، «طراحی سوالات امتحان مطابق نیاز یک دندانپزشک عمومی»، با میانگین 02/3 و 32/3، توسط اساتید و دانشجویان مهم‏ترین موضوع بود. نظرات اساتید و دانشجویان به جز در چهار مورد (اهمیت حضور به موقع استاد در کلاس، اهمیت توجه به موارد جانبی مثل ارتباط با بیمار، اهمیت ارائه جزوه در کلاس و اهمیت دادن نمره بالا به دانشجویان) با یکدیگر همسان بود.

نتیجه گیری: داده‏های این مطالعه نشان داد که نظرات اساتید و دانشجویان دانشکده دندانپزشکی مشهد درخصوص میزان اهمیت مسایل مطرح در کیفیت تدریس حوزه‏های تدریس نظری، عملی و نوع ارزشیابی در بیشتر موارد یکسان می‏باشد.