با توجه به عوارض شناخته شده عدم درمان مناسب بیماری ژنژیویت و هزینه­ی بالای درمانهای تهاجمی مثل جراحی و وجود بعضی گزارش ها مبنی بر موفقیت درمان بیماری­های دهان و دندان به شیوه طب سنتی ایرانی اسلامی که از جمله آنها، تأثیر مثبت محلول SUAB2 می­باشد، این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات SUAB2روی شاخص­های پریودونتال در سال 1390 در بخش پریودنتولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی تهران انجام گرفت. 

تحقیق به روش کار آزمایی بالینی دوسوکور و بر روی 10 نفر مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی که مبتلا به ژنژیویت بودند به صورت Split mouth انجام شد، برای کلیه بیماران فاز اول درمان بیماری های پریودنتال انجام گرفت. مقادیر پایه شاخص پلاک (PI)،شاخص خونریزی بدنبال پروبینگ (BOP)، شاخص لثه­ای (GI) و عمق پروبینگ (PD) بررسی و ثبت گردید، نخ دندان آغشته به محلول SUAB2 و نخ دندان هم رنگ آن به عنوان پلاسبو به صورت Blind در اختیار مجری طرح قرار داده شد و همچنین دهان هر بیماربه طور تصادفی به دو گروه تقسیم شد، کوآدرانت راست بالا و چپ پایین گروه A و کوآدرانت راست پایین و چپ بالا گروهB در نظر گرفته شد و به بیماران نیز آموزش داده شد که پس از مسواک زدن از نخ دندان­های A,B در کوآدارنتهای مربوطه استفاده کنند، بیماران پس از 5/1 و 3 ماه فراخوانده شدند و مجددا شاخص­های چهار گانه ارزیابی شد و قضاوت آماری با آزمون­های ،McNemars,Mann-U-Whitneyو Paired T testو T-test انجام شد.

یافته ها:

افراد مورد بررسی 6 نفر زن و 4 نفر مرد بودند و میانگین سنی آنها 32/5±4/31 بود در گروه نخ دارویی در پی گیری 5/1 ماهه میزان تغییرات PI، BOP، PDِ بطور معنی داری کاهش داشت. (05/0>P) اما در پی گیری سه ماهه دراین شاخص ها بین دو گروه تفاوتی دیده نشد. (۴/0>P) GI در پی گیری 5/1 و سه ماهه بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. (۲/0>P) 

نتیجه‌گیری: به نظر می رسد کاربرد suab2 همراه نخ دندان در کاهش PI،BOPو PD پس از 5/1 ماه در بیماران مبتلا به ژنژیویت از نوع معمولی موثرتر است.