دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
چکیده: (1592 مشاهده)
مقدمه:
استئوپروز و بیماری پریودنتال بیماریهایی چندعاملی هستند که عموماً مرتبط با افزایش سن میباشند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین بیماریهای پریودنتال و پوکی استخوان بود.
مواد و روشها:
در این مطالعهی تحلیلی- مقطعی، از تعداد 98 زن که از آنها تست سنجش تراکم استخوان تهیه شده بود و مورد معاینات پریودنتال قرار گرفته بودند، 75 نمونه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و به سه گروه 25 تایی با میانگین سنی یکسان، دستهبندی شدند. معاینات پریودنتال شامل تعداد دندانهای از دست رفته، عمق پروبینگ، تحلیل لثه، از دست دادن چسبندگی کلینیکی، شاخص پلاک و شاخص لثهای انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت (05/0 = α).
یافتهها:
میزان از دست رفتن چسبندگی کلینیکی، شاخص لثهای، در افراد استئوپروتیک(004/0=p value) و میزان تحلیل لثه در گروههای استئوپروتیک و استئوپنیک نسبت به گروه نرمال (001/0 =p value ) به طورمعنیداری بیشتر بود. در مورد شاخص پلاک، شاخص لثهای، عمق پروبینگ و تعداد دندان موجود در دهان تفاوت معنیدار گزارش نشد(05/0p value > ). همبستگی سن با شاخص لثهای (001/0 =p value )، شاخص پلاک (03/0 =p value ) و تحلیل لثه (001/0 = p value) مستقیم و معنیدار بود، در صورتیکه این رابطه با عمق پروبینگ واز دست رفتن چسبندگی کلینیکی معنیدار نبود (05/0p value > ). شاخص لثهای با شاخص پلاک (00002/0 = p value) و عمق پروبینگ (00003/0 =p value ) ارتباط مستقیم و معنیدار داشت ولی رابطهی آن با تحلیل لثه و از دست رفتن چسبندگی کلینیکی تفاوت معنیدار نداشت (05/0 p value >). شاخص پلاک با تحلیل لثه
(01/0=p value ) و عمق پروبینگ (005/0 = p value) هم ارتباط مستقیم و معنیدار داشت اما ارتباط آن با از دست رفتن چسبندگی کلینیکی معنیدار نبود ( 05/0p value > ).
نتیجهگیری:
با توجه به این محدودیتهای مطاله، رابطهی بین از دست رفتن چسبندگی با کاهش تراکم استخوان مطرح میکند که پوکی استخوان میتواند از جمله عوامل زمینهساز تشدید بیماریهای پریودنتال بهشمار رود. بررسیهای بیشتر توصیه میگردد.