ارتباط مهم‌ترین کارکرد گفتار است و هرگونه اختلال در گفتار بدون تردید در تعامل انسان با افراد دیگر تأثیر می‌گذارد. اختلالات گفتاری اثر قابل توجهی بر بلوغ اجتماعی انسان دارند. هدف این مطالعه بررسی فراوانی نسبی اختلالات گفتاری در ناهنجاری‌های ساژیتالی دندانی– فکی بود. 

  مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ابتدا از بین بیمارانی که به بخش ارتودنسی دانشکده دندان‌پزشکی خوراسگان مراجعه کردند، 95 نفر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند (بیمارانی که طی ارزیابی اولیه در یکی از 3 دسته مال‌اکلوژن انگل قرار داشتند، سابقه‌ای از درمان ارتودنسی نداشتند و دارای مشکلاتی از قبیل عقب‌ ماندگی ذهنی و یا شکاف کام نبودند) به‌صورت تصادفی انتخاب شده و مورد معاینه فکی دندانی قرار گرفتند. سپس به کمک آسیب شناس گفتار، اختلالات گفتاری با استفاده از آزمایش فونتیک و گفتار محاوره‌ای فرد، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از تست chi-square و نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α). 

  یافته‌ها:

آزمون آماری chi-square نشان داد میان وجود اختلالات گفتاری و مال‌اکلوژن انگل ارتباط معنی‌داری وجود ندارد (07/0 = p value). گروه دچار اختلال گفتاری و گروه فاقد آن به لحاظ جنس (092/0 = p value) و سن (543/0 = p value) همگن بودند، هم‌چنین میان انواع هم‌خوان‌ها بیش‌ترین اختلال مربوط به هم‌خوان سایشی بود و میان انواع هم‌خوان‌ها توزیع اختلال گفتاری یکسان نبود (001/0 > p value). 

  نتیجه‌‌گیری: 

نتایج این مطالعه نشان داد که بین اختلالات گفتاری و مال‌اکلوژن انگل رابطه‌ای وجود ندارد. در افراد دچار اختلالات گفتاری، بیش‌ترین اختلال مربوط به هم‌خوان سایشی می‌باشد.