مقدمه: اضطراب کودک در طول درمانهای دندانپزشکی میتواند به عدم همکاری وی و بهدنبال آن تأخیر در درمان و حتی جلوگیری از انجام درمان منجر شود. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان اضطراب ناشی از اعمال مختلف دندانپزشکی در کودکان 12-10 سالهی شهر شهرکرد انجام گردید.
مواد و روشها:
در این مطالعهی مقطعی، میزان اضطراب از دندانپزشکی در 583 دانش آموز 12-10 سالهی شهر شهرکرد که به صورت تصادفی و از طریق نمونهگیری چند مرحلهای انتخاب شدند، بررسی شد. اطلاعات بهوسیله مقیاس اصلاح شدهی تصویری اضطراب از دندانپزشکی کودکانModified Child Dental Anxiety Scale Figurated (MCDASF) جمعآوری گردید. برای تجزیه و تحلیل دادههای مطالعه از نرمافزار SPSS نسخهی 16 استفاده شد. دادهها با روش آمار توصیفی و آزمونهای T-test و Freedmanو tنمونههای مستقل بررسی گردید (05/0=α).
یافتهها:
مطالعهی حاضر نشان داد میانگین نمرهی اضطراب از دندانپزشکی در دانشآموزانی که سابقهی مراجعه به دندانپزشک را داشتهاند 91/0± 58/2 میباشد، که این میزان در مورد دختران 88/0 ± 68/2 و در مورد پسران93/0 ± 49/2 بود که همگی کمتر از حد متوسط میباشد (p value . اعمال دندانپزشکی از نظر شدت اضطرابی که ایجاد مینمایند بهترتیب شامل تزریق بیحسی، کشیدن دندان، پرکردن دندان و برساژ دندانها بودند. میزان اضطراب بهطور معنیداری در دختران بیشتر از پسران بود ((p value .
نتیجهگیری:
طبق نتایج مطالعهی حاضر، اضطراب از دندانپزشکی در دانشآموزان 12-10 سالهی شهر شهرکرد کم تا متوسط میباشد. اضطراب در دختران بیشتر از پسران است. بیشترین ترس در مورد اعمال دندانپزشکی بههنگام تزریق آمپول بیحسی و کمترین ترس بههنگام برساژ دندانها میباشد.