بیماریهای پریودنتال بیماری‌های چند علتی هستند که در حضور باکتری‌ها و تحت تأثیر عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد می‌شوند و کنترل عوامل زمینه‌ای می‌تواند در پیشگیری از ابتلا به آن‌ها کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه پلی‌مورفیسم ژن اینترلوکین یک آلفا و بتا با پریودنتیت مزمن بود.

  مواد و روش‌ها:

 مطالعه به‌صورت مورد-شاهدی در 36 بیمار پریودنتیت مزمن و 36 فرد سالم از نظر پریودنتالی؛ از جمعیت ایرانی، نژاد‌آریایی و قومیت اصفهانی در بخش پریودنتولوژی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان انجام شد. پس از استخراج DNAاز خون محیطی افراد، پلی‌مورفیسم ژن اینترلوکین یک آلفا‌ و بتا بررسی شد.آنالیز داده‌ها با آزمون Chi-squareو Fisher’s exact test انجام شد (05/0=α). یافته‌ها: بین فراوانی ژنوتیپ 2/2،889-‌اینترلوکین یک آلفا و پریودنتیت مزمن و هم‌چنین بین فراوانی آلل1،889- ‌اینترلوکین یک آلفا و سلامت پریودنتال (03/0 =p value ) ارتباط معنی‌داری وجود داشت. بین فراوانی هیچ یک از ژنوتیپ‌های3954+ اینترلوکین یک بتا و پریودنتیت مزمن (14/0 =p value ) و نیز بین فراوانی هیچ یک از آلل‌های3954+ اینترلوکین یک بتا و بیماری فوق (06/0 =p value ) ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد. 

  نتیجه‌گیری:

 طبق نتایج مطالعه‌ی حاضر، وجود ارتباط پلی‌مورفیسم ژن889- ‌اینترلوکین یک آلفا و پریودنتیت مزمن در جامعه‌ی مورد بررسی، وجود این ژن را به‌عنوان یک عامل خطر در ابتلا به بیماری پریودنتیت مزمن مطرح می‌کند. در عین حال عدم ارتباط بین پلی‌مورفیسم ژن 3954+ اینترلوکین یک بتا با پریودنتیت مزمن استفاده از این ژن را به‌عنوان یک نشان‌گر در استعداد ابتلا به بیماری فوق مورد تردید قرار می‌دهد.