چای سبز با اجزای شیمیایی فعال خود دارای خواص دارویی متنوعی از جمله آنتی‏اکسیدان، ضدالتهاب و ضدباکتری می‏باشد. اثرات بالقوه حفاظتی چای سبز بر سلامت دهان می‏تواند به دلیل وجود کاتچین و فلوراید موجود در آن وابسته می باشد. هدف از این مطالعه مرور نظام مند تحقیقات در دسترس برای ارزیابی اثر محصولات چای سبز بر کنترل و کاهش ژنژِیویت ناشی از پلاک و پوسیدگی دندانی می‏باشد. 

  مواد و روش‏ها:

 این مطالعه در قالب مرورنظام مند مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی موجود در پایگاه‏های داده‏ای PubMed، Iranmedex، GoogleScholar و Cochrane ‏بود. مقالات بر اساس چک لیست‏های ارزیابی نقادانه بررسی شده و انتخاب شدند. پایان‏نامه‏های عمومی و تخصصی دندانپزشکی و داروسازی نیز بررسی گردیدند. شرکت‏کنندگان افراد سالم بدون بیماری سیستمیک و شدید پریودونتال بودند و مداخلات مصرف چای سبز به شکل دهان‏شویه، مصرف روزانه چای سبز، آدامس و به صورت مصرف موضعی بود. پیامدهای کاهش پلاک،پوسیدگی، خونریزی هنگام پروب کردن، عمق پاکت و از دست رفتن چسبندگی، شمارش استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل و تغییر ترکیبات بزاق بررسی شد. 

  یافته‏ ها:

 در نتایج جست‏و‏جو، از 94 مقاله PubMed، 112 مقاله Google، 124 مقاله Iranmedex بعد از بررسی نقادانه تعداد مقالات انتخابی به 8 عدد کاهش یافت. نتایج مطالعات در قالب دو گروه پوسیدگی و بیماری‏های پریودونتال تقسیم بندی و ارائه شدند.

  نتیجه گیری:

 چای سبز می‏تواند تأثیر مثبتی در سلامت دهان از طریق کاهش بروز پوسیدگی و بیماری پریودونتال داشته باشد. معیارهای بکار رفته در مطالعه بیماری‏های پریودونتال از لحاظ بالینی باارزش‏ تر بود و بررسی تأثیر چای سبز بر پوسیدگی دندانی نیازمند مطالعات طولانی ‏تر می‏باشد.