لثه چسبنده یکی از عوامل مهم در پیش‌آگهی درمان‌های پریودنتال و میزان طبیعی عمق سالکوس لثه یکی از علائم سلامت پریودنشیوم محسوب می‌شود. مقادیر عرض لثه چسبنده و عمق سالکوس لثه در سه دوره دندانی متفاوت گزارش شده‌اند. هدف از انجام این تحقیق تعیین عرض لثه چسبنده و عمق سالکوس لثه در سه دوره سیستم دندانی در دانش‌‌آموزان 15-3 ساله شهر اصفهان در سال 1380 بود. 

  مواد و روشها:

مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 360 نفر (120 نفر در هر دوره) که واجد شرایط ورود به مطالعه بوده، به صورت تصادفی خوشه‌ای از 30 مدرسه از شهر انتخاب شده بودند با روش مشاهده، معاینه کلینیکی دهان و ثبت در پرسشنامه انجام شد. دو معاینه کننده کالیبره دندان‌های شیری و دائمی شاخص را انجام و عمق سالکوس لثه (فاصله لبه آزاد لثه تا عمیق‌ترین محلی که پروب وارد می‌شد) با پروب و عرض لثه کراتینیزه (فاصله میان لبه آزاد لثه تا Mucogingival junction ) با کولیس ورنیه یا پروب اندازه‌گیری و عرض لثه چسبنده با کسر دو مقدار از یکدیگر تعیین گردید. مقادیر عمق سالکوس لثه و عرض لثه چسبنده در پرسشنامه ثبت و برحسب سیستم دندانی، ناحیه قدامی، خلفی و میانی و همچنین سایر متغیرها با آزمون‌های ANOVA ، T و Tukey مقایسه شدند. 

  یافته‌ها:

عرض لثه چسبنده در سه سیستم تکاملی دندانی شیری، مختلط و دائمی به ترتیب 02/1 ± 60/2، 23/1 ± 56/2 و 35/1 ± 73/2 میلی‌متر به دست آمد. سطح لینگوال ناحیه خلفی فک پایین بیشترین مقادیر عرض لثه چسبنده را در هر سه سیستم نشان داد. همچنین عمق سالکوس لثه دندان‌های دائمی در سه ناحیه قدامی، میانی و خلفی، در دو فک بالا و پایین و در سه سطح باکال، لینگوال و پالاتال) بیشتر از دندان‌های شیری بود.

  نتیجه‌گیری:

براساس یافته‌های مطالعه، عرض لثه چسبنده در سیستم دندانی دائمی از سیستم دندانی شیری و مختلط بیشتر و عمق سالکوس لثه در دندان‌های دائمی بیش از دندان‌های شیری و کمتر از دندان‌های سیستم دندانی مختلط بود. عرض لثه چسبنده با افزایش سن افزایش یافته ولی براساس جنس متفاوت نبود. همچنین عرض لثه در فک پایین کمتر از فک بالا و در سطح لینگوال بیشتر از سطح باکال بود.