استحکام اتصال برشی از خصوصیات مکانیکی بسیار مهم و قابل توجه در دوام کلینیکی ترمیم‌های همرنگ دندان است. سال‌هاست که جهت پلیمریزاسیون کامپوزیت از دستگاه‌های هالوژن با روش کانونشنال استفاده می‌شود. در سال‌های اخیر دستگاه‌های Light Emitting Diode(LED) به بازار عرضه شده‌اند. با توجه به عمر طولانی‌تر آنها، عدم نیاز به فیلتر و عدم تولید حرارت، تمایل به استفاده از آنها در حال افزایش است. با توجه به مطالب فوق، مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه سه نوع متفاوت نوردهی LED با روش معمول Quartz Tungsten Halogen (QTH) و تأثیر آنها بر استحکام باند برشی صورت گرفت.

  مواد و روشها: 

در این مطالعه آزمایشگاهی شصت دندان پره مولر سالم و بدون پوسیدگی، پس از ضدعفونی شدن توسط هیپوکلریت سدیم و پاکسازی با قلم جرمگیری، به چهار گروه پانزده تایی تقسیم شدند. پس از اکسپوز شدن توسط دیسک فلزی روی سطح عاجی هر کدام از نمونه‌ها، ترمیم کامپوزیت با کمک مولد پلاستیکی شفاف انجام گرفت. ترمیم‌ها در هرگروه با عامل باندینگ single bond باند شده، با دستگاه لایت کیور QTH و با سه روش متفاوت نوردهی LED سخت شدند. سپس استحکام باند نمونه‌ها توسط دستگاه اینسترون سنجیده شد و در نهایت نتایج توسط آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یکطرفه و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 

  یافته‌ها:

تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون آماری واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه‌ها اختلاف آماری معنی‌داری وجود دارد (05/0 P< ). بیشترین مقدار استحکام باند مربوط به گروه LED- ramped با 68/114نیوتن (94/22مگاپاسکال) و کمترین مقدار مربوط به روش LED Pulse با میانگین 35/70 نیوتن (70/14مگاپاسکال) بود. در مقایسه‌های دو به دوی انجام شده بین 4 گروه با استفاده از آزمون Tukey ، تمامی گروه‌ها به جز QTH با میانگین 99 نیوتن (80/19 مگاپاسکال) و LED conventional با میانگین 78/86 نیوتن(35/17مگاپاسکال) با هم تفاوت معنی داری داشتند(05/0 P< ).

با توجه به تحقیق صورت گرفته می‌توان نتیجه‌گیری کرد که استفاده از دستگاه LED با روش ramped نسبت به دستگاه QTH (گروه کنترل)، نتایج بهتری دارد (38/0 P= ). همچنین روش کانونشنال LED با QTH قابل مقایسه است (169/0 P= ).