مواد و روشها: در این بررسی تجربی، 81 عدد دیسک از دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر ( Fissurit F, Voco ) و فیلردار (Fissurit FX, Voco) و یک نوع کامپوزیت قابل جریان ( Arabesk Flow, Voco ) در مولد مخصوص پلیمری آماده شدند به گونه‌ای که 27 عدد از دیسک‌ها از سیلانت رزینی بدون فیلر، 27 عدد از سیلانت رزینی فیلردار و 27 عدد هم از کامپوزیت قابل جریان فراهم گردیدند. نمونه‌های بالا، هر یک به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه شاهد (گروه 1 و 4 و 7) ژل APF بر سطح نمونه‌ها استفاده نگردید. در گروه‌های2 و 5 و 8 ژل فلوراید یک بار و به مدت 4 دقیقه بر روی سطح نمونه‌ها قرار گرفت و در گروه‌های 3 و 6 و 9، شش بار ژل APF استفاده شد(هر بار به مدت 4 دقیقه). سپس نمونه‌ها در آب مقطر قرار گرفتند. ریزسختی سطحی نمونه‌ها با استفاده از آزمون ریزسختی ویکرز بررسی شد. برای واکاوی آماری داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه ( 2-Way ANOVA ) و یک طرفه ( One-Way ANOVA ) استفاده گردید. 

 یافته‌ها: نوع ماده مصرفی (فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر، فیشورسیلانت رزینی فیلردار و کامپوزیت قابل جریان) بر مقدار ریزسختی سطحی موثر بوده، تفاوت بین سه ماده از لحاظ آماری معنادار بود (001/0 Pv< ). کمترین ریزسختی سطحی مربوط به فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر (96/15 کیلوگرم بر میلی‌متر مربع) و بیشترین ریزسختی سطحی مربوط به کامپوزیت قابل جریان (35 کیلوگرم بر میلی‌متر مربع) بود. همچنین تعداد دفعات کاربرد ژل (یک بار و یا چند بار مصرف) بر میانگین ریزسختی سطحی مواد تحت بررسی اثری نداشت (05/0 p> ).

 نتیجه‌گیری: هر سه ماده سیلانت رزینی بدون فیلر، ،سیلانت رزینی حاوی فیلر و کامپوزیت قابل جریان، در برابر اثرات مخرب ژل APF مقاوم بوده، تغییرات ریزسختی چندانی در آنها ایجاد نشد.