سابقه و هدف: یک مشکل کلینیکی در استفاده از ساختارهای زیرکونیایی، دستیابی به اتصال مناسب با سوبستراهای مختلف است. هدف مطالعه حاضر ایجاد پوشش بیوگلاس و سیلیکا بر روی سوبسترای زیرکونیایی و بررسی تأثیر این لایه در استحکام باند ریز برشی سمان رزینی به زیرکونیای تتراگونال بود.

 مواد و روشها: مطالعه به صورت تجربی آزمایشگاهی بر روی دیسک های زیرکونیایی انجام شد. 120 نمونه بر روی دیسک‌های زیرکونیای (Zirconzahn) YTZP تهیه شده، بر حسب تغییرات سطحی به 8 گروه 15 تایی تقسیم شدند. این 8 گروه عبارت بودند از: 1)گروه کنترل، 2)سندبلاست 3)پوشش پودر بیوگلاس و اچ 4)پوشش پودر بیوگلاس، اچ و کاربرد سایلن 5)پوشش slurry بیوگلاس و اچ 6)پوشش slurry بیوگلاس، اچ و کاربرد سایلن 7)پوشش سلیکای کلوئیدی و کاربرد سایلن 8)پوشش سیلیکای کلوئیدی، اچ و کاربرد سایلن. نمونه‌ها تحت آزمون استحکام باند ریزبرشی قرار گرفتند. در گروه‌های دارای پوشش، ضخامت لایه پوشش اندازه‌گیری شد. آنالیز آماری بر حسب مورد توسط آزمون‌های Kruskal-Wallis و ANOVAو جهت مقایسه‌های دو به دو، توسط آزمون‌های Dunnett و Mann Whitney انجام گرفت.

 یافته‌ها: میانگین استحکام باند با پوشش سیلیکا به طور معنی‌داری کمتر از سندبلاست بود (001/0P<). در مقابل تفاوت معنی‌داری بین میانگین استحکام باند با پوشش‌های مختلف گلاس و سندبلاست وجود نداشت و در حقیقت از نظر استحکام باند تفاوتی بین سندبلاست و انواع مختلف پوشش گلاس وجود نداشت. ضخامت لایه پوشش در گروه slurry به طور چشمگیری کمتر از گروه‌های دیگر بود.

 نتیجه‌گیری: پوشش بیوگلاس در افزایش استحکام باند سمان رزینی به زیرکونیا در کوتاه مدت مؤثر است.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

  متن کامل