زمینه و هدف : ترمیم داخل دهانی پرسلن به منظور اجتناب از جایگزینی آن و حفظ زمان و هزینه، روشی مقبول می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر زمانهای مختلف سندبلاستینگ بر میزان استحکام باند برشی کامپوزیت به پرسلن فلدسپاتیک و مقایسه آن با اثر اسید هیدروفلوئوریک ( HF ) صورت گرفت .

 روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی چهل دیسک پرسلنی ساخته و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه 1 سطح پرسلن HF ، 5/9% به مدت دو دقیقه دریافت کرد. گروههای 2، 3 و 4 توسط سندبلاستینگ با ذرات آلومینای پنجاه میکرونی در زمانهای پنج، ده و پانزده ثانیه آماده شدند. بر روی چهل نمونه عامل سایلن، باندینگ و کامپوزیت یکسانی به کاررفت. پس از پنج هزار دور ترموسایکلینگ نمونه‌ها تحت تست استحکام باند برشی قرار گرفتتد. به منظور بررسی نتایج از آزمون آماری One-Way ANOVA استفاده گردید. الگوی شکست با استریومیکروسکوپ و SEM بررسی شد. یک نمونه پرسلنی اضافی نیز در هر یک از چهار گروه مطابق روشهای آماده سازی مذکور تهیه و توپوگرافی سطحیش توسط SEM مشاهده شد .

 یافته‌ها: میانگین استحکام باندگروههای مورد بررسی به ترتیب (64/3 ± )28/15، (03/4 ± )82/13، (94/3 ± )77/15، (73/3 ± )54/16 مگاپاسکال بود. اختلاف آماری معنی‌داری بین گروهها وجود نداشت (455/0= P ). بیشترین نوع الگوی شکست از نوع کوهزیو در پرسلن بود. میان SEM نمونه‌های حاصل از سندبلاستینگ با زمانهای متفاوت 5- 15 ثانیه تفاوت چندان محسوسی مشاهده نشد.

 نتیجه‌گیری: استحکام باند زمانهای مختلف پنج، ده و پانزده ثانیه استفاده از سندبلاست، مشابه HF و در حد قابل قبولی می‌باشد. SEM الگوی متفاوتی از اثر HF و سندبلاستینگ را در سطح پرسلن نشان داد .

  منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

  متن کامل