نویسندگان: دکتر سوسن صادقیان 1 ٬دکتر سید محمد رضوی٬ دکتر علیرضا مسائلی
1- استادیار گروه آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان( خوراسگان)
چکیده
در درمانهای ارتودنسی مواد و ابزارهای مختلف٬ به مدت طولانی در محیط دهان قرار می گیرند که ممکن است خصوصیات آنها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از ای بررسی٬ ارزیابی سازگاری نسجی هشت نوع ماده فلزی و غیر فلزی مورد استفااده در درمانهای ارتودنسی به روش کاشتن در بافت همبند زیر جلدی ناحیه پشتی موشهای آزمایشگاهی می باشد.
در این مطالعه مداخله ای - تجربی هشت ماده ارتودنسی شامل دو نوع کویل اسپیرینگ ( استیل و نیکل تیتانیوم) ٬ دو نوع سمان گلاس آینومر (بندتیت و آریادنت)٬ دو نوع تورینگ( آمریکن ارتو و پویان طب نور) و دو نوع اکری (آکروپارس و بایر) مورد ارزیابی قرار گرفت. از 96 موش سفید مونث استفاده شد. در ناحیه پشتی هر موش پنج جیاگاه انتخاب گردید. دو قطعه از یک ماده مورد آزمایش٬ با طول یک سانتی متر٬ در سمت راست و دو قطعه از ماده مورد مقایسه با همان طول در سمت چپ کاشته شده و جایگاه وسط با فاصله مساوی از چهار جایگاه فوق الذکر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد که در این جایگاه برشی مشابه گروههای مورد آزمایش انجام گردید و بدون کاشتن ماده خاصی محل برش بخیه گردید. در هر مقطع زمانی 30-15 و شصت روزه یک سوم از موشها از مطالعه خارج شده و از جایگاههای مورد نظر بیوپسی تهیه گردید و واکنشهای بافتی در اطراف مواد مورد نظر تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمونهای غیر پارامتری Kruskal-wallis و Mann-Whitney استفاده شد.
در مورد آکریل اکروپارس( Pv= 0/01) اورینگ های پویان طب و آمریکن ارتو(Pv= 0/016) و کویل اسپیرینگ های استیل و نیکل تیتانیوم(Pv< 0/001) با گذشت زمان و در مقطع زمانی شصت روز عدم سازگاری نسجی مشاهده شد. شدت عدم شازگاری نسجی در سمان های گلاس آینومر خصوصا بندتیت(Pv= 0/014) و کوی های استیل(Pv< 0/001) قابل ملاحظه بود.
این بررسی نشان داد که اکثر موارد مورد استفاده با گذشت زمان واکنشهای التهابی بیشتری را در محیط اطراف خود القا کردند که در مورد سمان های بندتیت و کویل اسپیرینگ استیل از همه چشم گیرتر بود.
