مقایسه پتانسیل بازسازی استخوان در ناحیه کالواریوم خرگوش بین سلول‌های بنیادی حاصل از مغز استخوان و سلول‌های بنیادی حاصل از پریودنشیوم از طریق روش مهندسی بافت
استاد راهنما : دکتر زینب کدخدا اساتید مشاور : دکتر احمد خوش زبان – دکتر فرید آزموده اردلان نگارش : دکتر آنا صفار پور دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، شماره پایان نامه: 588 ت چکیده هدف غایی درمانهای پریودنتال رژنراسیون و بازسازی بافت پریودنتال از دست رفته است. مطالعات کلینیکی پتانسیل بالای سلول‌های بنیادی مغز استخوان را ( BMSCs ) ( Bone marrow mesenchymal stem cell ) جهت رژنراسیون بافتها نشان داده‌اند. هدف از این مطالعه مقایسه پتانسیل رژنراسیون استخوان بین BMSCs و PDLScs ( Periodontal Stem Cell ) می باشد. سلول‌های BMSCs از نمونه مغز استخوان ده خرگوش سفید نیوزلندی ونمونه سلول‌های PDLScs نیز از نمونه بافت پریودنشیوم جداسازی و کشت شدند. سلول‌های BMSCs و PDLScs خرگوش توسط آنتی بادی ( CD34,CD90,CD44 ) نشان دار شدند و تحت ارزیابی های فلوسیتومتری قرار گرفتند. سلول‌های PDLScs در محیط استئوژنیک قرار گرفتند. توانایی تمایز سلول‌های PDLScs به استئوبلاست، توسط رنگ‌آمیزی Alizarin Red و بیان ژنهای CBF1 و BMP4 و BGLAP بررسی گردید. پس از آن پنج حفره مشـابه بر روی استخوان کـرانیال هر نمونـه ایجاد و حفـره‌ها بلافاصله با مخلوط 7 10 × 2 سلـول PDLScs و ژل کلاژن (تیـپ I ) ، 7 10 × 2 سلول پره استئوبلاست (3 روزه) و ژل کلاژن، ژل کلاژن به تنهایی و یا بدون هیچ ماده پیوندی به عنوان گروه کنترل درمان شدند. تمامی 4 حفره (غیر از حفره کنترل) توسط ممبران کلاژنی در کف حفره مفروش گردیدند. حفرات پس از 4 هفته تحت ارزیابی‌های هیستومورفومتریک قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش قابل توجهی در میزان استخوان بازسازی شده از نظر هیستومورفومتریک، در حفراتی که با کاشت سلول درمان شده بودند، در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. 4 هفته پس از پیوند، ضایعه استخوانی اغلب توسط استخوان Woven بازسازی شده بود. در گروههایی که حفره توسط ممبران کلاژن مفروش شده بود، التهاب شدید دیده شد. بر اساس این مطالعه بافت PDL همانند مغز استخوان حاوی سلول‌های بنیادی است. از این رده سلولی می‌توان در درمانهای رژنراتیو بافت PDL بهره هست. | 
