سابقه و هدف: همخوانی و توافق تشخیص‌های بالینی و پاتولوژیکی نشان دهنده صحت دیدگاه کلینیسین و جراح در تشخیص ضایعات است. در این مطالعه همخوانی تشخیصهای بالینی و پاتولوژی بررسی شد تا میزان هماهنگی و عدم هماهنگی و ضعفهای موجود شناسایی شود.

 مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی و براساس داده های موجود انجام گرفت. متغیرهای تحقیق (شامل سن وجنس بیمار نوع و محل ضایعه، خصوصیات کلینیسین بیوپسی کننده، نوع تشخیص بالینی پاتولوژی بود. در آنالیزآماری از ضریب توافق کاپا و مدل آماری regression logistic binary استفاده شد.

 یافته ها: از1337نمونه تعداد683 مورد در کل دارا ی همخوانی بالینی و میکروسکوپی با ضریب توافق 1/65 درصد بودند. ضریب توافق در تشخیص بالینی اول 4/52درصد بود. بالاترین ضریب توافق در ضایعات اپولیس فیشوراتوم ˛ پمفیگوس ولگاریس، پاپیلوماو رانولا بود و پایین ترین ضریب توافق را زخم غیر اختصاصی، هایپر پلازی خوش خیم اپیتلیال،لکوپلاکیا، میکسوما و کراتواکانتوما بدست آوردند. سن و جنس و محل ضایعه تاثیر معنی داری در میزان ضریب توافق نداشتند. 288 پرونده (21درصد) فاقد تشخیص بالینی بودند. بالاترین ضریب توافق در جراحان فک و صورت دیده شد.

 نتیجه گیری: وجود تعداد زیاد پرونده فاقد تشخیص بالینی می تواند نشان دهنده بی توجهی کلینیسین ها به ارزش یافته های بالینی در تشخیص قطعی ضایعات باشد.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

  متن کامل