مقدمه: جهت تعیین سن دندانی از روش‌های مختلفی بر اساس تکامل دندان‌ها استفاده شده است. در روش کمریر (Cameriere) عرض اپکس 7 دندان دایمی سمت چپ مندیبل اندازه‌گیری می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میانگین سن تقویمی و سن تخمینی به دست آمده به روش کمریر بود.

 مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 109 رادیوگرافی پانورامیک از 67 دختر و 42 پسر 5 تا 15 ساله، بررسی شد. متغیرها شامل تعداد دندان‌های کاملاً تکامل یافته با اپکس بسته، فاصله بین دیواره داخلی اپکس باز در دندان‌های تکامل نیافته و طول دندان‌ها بود. برای خنثی کردن بزرگ‌نمایی و زاویه اشعه Xاندازه‌ها با تقسیم کردن به طول دندان نرمال شدند. در نهایت عدد نرمال شده دندان‌های با اپکس باز، جمع عدد نرمالیزه شده دندان‌های با اپکس باز، تعداد دندان‌های با اپکس بسته، جنسیت و سن تقویمی در نرم‌افزار 18SPSS وارد شد و فرمول تعیین سن تخمینی به دست آمد. داده‌ها با آزمون Pearson و t مستقل مورد بررسی آماری قرار گرفت (05/0 = α).

  یافته‌ها: آزمون Pearson نشان داد که تمامی متغیرها با سن رابطه معنی‌دار و معکوس دارند. دامنه میانگین تفاوت سن دندانی و تقویمی بین 66/2- تا 79/2 سال بود. میانه سن تقویمی نمونه‌ها 67/10 سال و میانه سن کمریر 12/11 سال بود. در نتیجه اختلاف آماری معنی‌داری بین سن تقویمی و سن کمریر مشاهده نشد (95/0 = p value). تفاضل میانگین سن تخمینی تا سن تقویمی در دختران 73/0 سال و در پسران 99/0 سال بود. سن تخمینی در دختران دقیق‌تر از پسران به دست آمد (04/0 = p value).

 نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد که روش کمریر در نمونه‌ مورد مطالعه دقت قابل قبولی جهت تخمین سن افراد دارا می‌باشد. دقت این روش در تخمین سن برای دختران بیشتر از پسران می‌باشد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل