مقدمه: از جمله اختلالات زبان، «زبان جغرافیایی» است، که گاه موجب درد و تغییر عملکرد می‌شود و پایداری آن موجب نگرانی مبتلایان بابت بدخیمی می‌شود. بر اساس برخی گزارش‌ها، هورمون‌ها و به ویژه هورمون‌های زنانه در ایجاد یا تشدید این آسیب مؤثر هستند. علاوه بر این امکان بروز اشتباهات تشخیصی با ضایعات لیکن‌پلان و کاندیدیاز دهان نیز مطرح شده است. این مطالعه به بررسی فراوانی همراهی زبان جغرافیایی با بارداری و تغییرات آن در طول بارداری به تفکیک دوره‌های سه ماهه پرداخت.

 مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی، 451 نمونه واجد شرایط انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسش‌نامه و معاینه، در صورت مشاهده زبان جغرافیایی در سه دوره سه ماهه، فتوگرافی تهیه شد و مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات نهایی، با آزمون 2χ و آزمون همبستگی Paerson در سطح اطمینان 95/0 بررسی شد.

 یافته‌ها: فراوانی زبان جغرافیایی در زنان باردار 8/36 درصد بود. بین سن زنان باردار و نیز تعداد دفعات بارداری با فراوانی ضایعه، رابطه معنی‌داری نبود. در عین حال بین وجود زبان جغرافیایی نابجا با زبان شیاردار (001/0 = p value)، و نیز بین زمان بارداری و شدت ضایعه رابطه معنی‌دار بود (043/0 = p value). بیشترین فراوانی شدت ضایعات در سه ماهه دوم بوده است در حالی‌که در سه ماهه سوم از فراوانی ضایعات تشدید یافته کاسته شد. نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، میزان ابتلا به زبان جغرافیایی در زنان باردار نسبت به سایر جوامع گزارش شده، بیشتر بود. فراوانی گونه شدت یافته زبان جغرافیایی در سه ماهه دوم بیشتر بود.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل