مقدمه: تعیین زمان درمان یک بخش اساسی در طرح ریزی درمان ارتودنسی است. سن اسکلتی یک شاخص استاندارد است که در تعیین زمان مناسب درمان مورد استفاده قرار می‏گیرد. از طرف دیگر برای شروع درمان، بررسی نتایج درمانی و یا مقایسه نتایج درمان زودهنگام و دیرهنگام در کلینیک، فازهای دندانی (Deciduous, Early mixed, Late mixed, Permanent) مورد استفاده قرار می‏گیرند. با توجه به این موضوع و عدم وجود تحقیقات مشابه در کودکان و نوجوانان ایرانی، این تحقیق با هدف تعیین رابطه مراحل رویش دندانی و بلوغ اسکلتال در نژاد ایرانی به روش بررسی ستون مهره‏های گردنی انجام پذیرفت.

  مواد و روش‏ها: رادیوگرافی سفالوگرام و پانورامیک 200 بیمار شامل 100 پسر و 100 دختر مورد استفاده قرار گرفت. فازهای دندانی با روش Vander Linden و مراحل بلوغ استخوانی توسط روش بررسی ستون مهره‏های گردنی تعیین گردید. همبستگی دو روش توسط آنالیز آماری Spearman’s rho و همچنین تست‏های تشخیصی مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‏ها: همبستگی مراحل بلوغ استخوانی مهره‏های گردنی و فازهای دندانی براساس آزمون Spearman's rho ، 755/0 به دست آمد که نشانگر رابطه نسبتاً قوی بین فازهای دندانی و مراحل بلوغ استخوانی مهره‏های گردنی بود (001/0 P < ). فاز دندانی Early mixed ارزش تشخیصی بالایی برای شناسایی مرحله Prepubertal نشان داد. هیچیک از دو فاز Late mixed و Early permanent شاخص ارزشمندی برای تعیین ظهور جهش رشدی بلوغ ( CS3 ) نبودند.

  نتیجه گیری: در مقایسه با شاخص بلوغ اسکلتال قابل اطمینان مثل بررسی ستون مهره‏های گردنی، فازهای دندانی در تشخیص جهش رشدی وابسته به بلوغ، عملکرد ضعیفی از خود نشان دادند.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد

  متن کامل