خلاصه:

 سابقه و هدف: یکی‌ از مشکلات آماده‌سازی کانال ریشه، حفظ حداقل ضخامت عاج باقی‌مانده در دیواره‌های کانال می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی‌ اثر اندازه فایل نهایی‌ اپیکالی‌ بر میزان ضخامت عاج باقی‌مانده در یک سوم اپیکالی‌ کانال‌های مزیوباکال دندان‌های مولر اول فک پایین بود.

 مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی تصاویر اولیه کانال مزیوباکال ریشه مزیال 40 دندان مولر اول فک پایین خارج شده از دهان توسط دستگاه Cone Beam Volumetric Tomography در مقاطع 1، 5/2 و 4 میلیمتری نوک آپکس تهیه شد. نمونه ها به چهار گروه تقسیم شدند و آماده سازی کانالها با فایلهای RaCe شماره های 25، 30، 35 و 40 با تقارب 4% به عنوان فایل نهایی اپیکالی انجام شد. پس از آماده سازی از همان مقاطع تصاویر تهیه شد. میزان برداشت عاج و ضخامت عاج باقیمانده در سطوح مزیال، دیستال و باکال توسط آنالیز آماری ANOVA و Tukey’s post hoc test مورد ارزیابی قرار گرفت.

  یافته ها: در بررسی درون گروهی و درون گروهی تفاوت معنی داری در میزان ضخامت عاج اولیه، میزان برداشت عاج و ضخامت عاج باقیمانده در هیچیک از مقاطع و گروه‌ها وجود نداشت. فقط در مقطع یک میلیمتری در سطح مزیال تفاوت در برداشت عاج معنی دار بود (026/0= P ) کمترین میزان ضخامت عاج باقیمانده مربوط به سطح مزیال بود که در مقاطع 1، 5/2 و 4 میلیمتری آپکس به ترتیب 17/0 ± 43/0 ، 16/0 ± 52/0 و 16/0 ± 57/0 میلیمتر بود.

  نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق فایل‌های شماره 35 و 40 با تقارب 4% می‌توانند با حفظ حداقل ضخامت مناسب عاج باقیمانده و بدون جابجایی معنی دار به عنوان فایل نهایی اپیکالی در کانالهای با خمیدگی 35-20 درجه مورد استفاده قرار گیرند.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

  متن کامل