چکیده

 مقدمه :کارسینوم سلول سنگفرشی حدود 94% بدخیمی های حفره دهان را تشکیل می­دهد. پروتئین P53 یکی از نشانگرهای تغییرات بدخیمی محسوب شده و P63 می­تواند نقش مهمی بر پیشرفت دیسپلازی اپی تلیال بازی کند. ویروس پاپیلومای انسانی نیز با مراحل اولیه پیشرفت سرطان در حفره دهان ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بررسی بروز نشانگر های P‏63 , P53 و ارتباط آنها با حضور ویروس پاپیلومای انسانی در ضایعات دیسپلاستیک حفره دهان بود.

 مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 40 نمونه­ بلوک پارافینی جمع آوری شد. نمونه‌ها شامل 30 نمونه با گزارش هیستوپاتولوژی ضایعه دیسپلاستیک (ملایم ، متوسط ، شدید) و 10 نمونه با تشخیص موکوسل بودند. روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با تکنیک انویژن برای ارزیابی نشانگر های P53وP63 وروش Polymerase Chain Reaction( PCR) برای تعیین حضور ویروس پاپیلومای انسانی بکار برده شد. نرم افزار SPSS و آزمون های کروسکال والیس، داون، من ویتنی و اسپیرمن جهت ارزیابی های آماری استفاده شد.(05/0=α)

 یافته‌ها: در این تحقیق یروز رنگ آمیزی هسته ای P53و P63به طور غالب در لایه های بازال/پارابازال اپیتلیوم مشهود بود. درصد رنگ پذیری سلول ها توسط نشانگر p53 تنها بین گروه موکوسل با گروه دیسپلازی خفیف دارای اختلاف معنادار بودند. ( 05/0 P <) همچنین درصد رنگ پذیری سلول ها توسط نشانگر p63 بین گروه موکوسل باهمه گروه های دیسپلازی خفیف, متوسط و شدید دارای اختلاف معنادار بودند. ( 05/0 P <) حضور ویروس پاپیلومای انسانی در تمام گروه ها یافت شده و هیچ اختلاف معناداری بین آنها وجود نداشت. ( 05/0 P> )

 نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه بین بروزP53 ,p63 با حضور ویروس پاپیلومای انسانی در ضایعات دیسپلاستیک حفره دهان ارتباطی وجود ندارد. اگر چه بین شدت و درصد بروزP53, P63 در هر دو لایه ارتباط معنادار مشاهده شد.

  منبع: مجله دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل