سابقه و هدف: تشخیص تحلیل خارجی ریشه دندان در رادیوگرافی از مشکلات اساسی در اندودانتیکس می‌باشد .این ضایعه منجر به از دست رفتن نسوج دندانی می‌شود و تشخیص آن در مراحل اولیه باعث افزایش امکان نگهداری دندان می‌گردد. هدف از این مطالعه مفایسه قدرت تشخیصی رادیوگرافی معمولی و دیجیتال در تشخیص تحلیل خارجی ریشه دندان در شرایط آزمایشگاهی بود.

  مواد و روش ها: در این تحقیق تشخیصی 40 دندان قدامی فک بالا و پایین که در بررسی رادیوگرافیک اولیه بدون تحلیل خارجی بودند در داخل فانتوم هایی که دارای معادل بافت سخت و نرم بودند قرار گرفتند و تصاویر رادیوگرافی معمولی و دیجیتال از آنها تهیه شد. سپس با استفاده از دستورالعمل ایزو در این دندان ها حفراتی به عمق 9/0 میلیمتر و قطر 9/0 میلیمتر در یک سوم کرونال ایجاد شد. تصاویر رادیوگرافی معمولی و دیجیتال از هر دندان از سه زاویه اورتورادیال، مزیورادیال و دیستورادیال گرفته شد. قدرت تشخیصی رادیوگرافی های دیجیتال و معمولی توسط نرم افزار16 SPSS و با استفاده از آزمون آماری Chi-Square ارزیابی گردید.

 یافته‌ها: در خصوص نمونه های بدون تحلیل و دارای تحلیل با زاویه تابش اورتورادیال و دیستورادیال و مزیورادیال تفاوت آماری بین رادیوگرافی معمولی و دیجیتال رادیوگرافی مشاهده شد( 05/0 > P ) . آزمونهای پنجگانه نشان داد که حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت، ارزش پیش بینی منفی و دقت در رادیوگرافی دیجیتال به ترتیب 84%،93%،97%،65%،86% بوده و نسبت به رادیوگرافی معمولی تفاوت‌ معنی‌دار دارد( 05/0 > P ) .

  نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد قدرت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال نسبت به رادیوگرافی معمولی در تشخیص تحلیل خارجی بیشتر است.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

  متن کامل