مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکورانجام شدتعداد 20 نفر از داوطلبان سفید کردن دندان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان شاهد، ژل آگار با عصاره نعناع دریافت کردند. سه گروه دیگر غلظت های 10%، 22% و 35% کارباماید پراکساید را برای سفید کردن خانگی دندان دریافت کردند. رنگ دندان ها توسط اسپکتوفتومتر داخل دهانی قبل و بعد از ده مرتبه کاربرد مواد ثبت شد. همچنین تغییرات التهاب لثه نیز قبل و بعد از درمان ارزیابی شد و از بیماران درباره حساسیت دندانی و رضایت از درمان پرسیده شد. وداده ها توسط آزمون های آماریKruskal–Wallisو Wilcoxonآنالیز شدند.

یافته‌ها: تغییر رنگ دندان ها در گروه های مورد نسبت به گروه شاهد معنادار بود (000/0=P ) اما بین غلظت های مختلف CP تفاوت معناداری وجود نداشت. به طوری که در گروه 10% با گروه 22% و 35% به ترتیب (148/0=P) و ( 979/0= P) و بین گروه 22% و35%، (518/0=P) بود. تغییرات MGI قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری بین چهار گروه مورد مطالعه نداشت (83/0 =P). حساسیت دندانی در گروه شاهد در هیچ یک از نمونه ها مشاهده نشد و در گروه 10% CP و 22% و 35% به ترتیب در 40%، 10% و 10% نمونه ها حساسیت خفیف گزارش شد. با این حال این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (07/0=P). بیمارانی که از غلظت های بیشتر (22% و 35%) استفاده کرده بودند با توجه به زمان به مراتب کوتاه تر کاربرد این مواد، رضایت بیشتری داشتند.

نتیجه گیری: به نظر می رسد که تفاوتی بین اثربخشی و احتمال بروز عوارض جانبی بعد از کاربرد غلظت های مختلف CP وجود ندارد.