مواد و روش‌ها:در این مطالعه مدل اجزای محدود، در ساخت مدل‌های فیزیکی از دندان‌های طبیعی استفاده شد. سپس از مدل و پروتز مربوطه تصویر سه بعدی تهیه شد و مدل اجزاء محدود جهت اعمال شرایط مرزی و بارگذاری استخراج گردید. سپس تنش برشی،‌ تنش فون مایسز و جابجایی در دندان و سیمان چسباننده پروتز محاسبه شد. 

  یافته ها: در پروتز ثابت اتصال دو طرفه ، Z100 بیشترین تنش فون­مایسز را به خود اختصاص داده و با افزایش ضریب کشسانی مواد چسباننده، تنش فون­مایسز در آنها افزایش یافت. ماده­ی چسباننده­ی P‏anavia2 در رتبه دوم قرار داشت. با بارگذاری مشابه، تنش‌های فون مایسز کمتری در دو ماده‌ی Variolink و C&B رخ داد. همچنین، تنش برشی در دو ماده‌ی Panavia2 و Z100، با حذف لیگامنت­ها 2/0 درصد افزایش یافت. در پروتز اتصال یک طرفه ماده چسباننده‌ی Z100 بیشترین تنش را نشان داد. ماده­ی چسباننده­ی P‏anavia2 نیز در رتبه دوم قرار داشت. در صورت حذف لیگامنت­ها در این نوع پروتز، بر خلاف اتصال دو طرفه، تنش در کلیه‌ی مواد چسباننده اندکی کاهش می‌یابد. اثر لیگامنت­های دندانی بر جابجایی پروتزهای ثابت اتصال یک طرفه بیش از اثر مشابه در پروتزهای ثابت اتصال دو طرفه بود. 

  نتیجه گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر، تنش در پروتز اتصالات دو طرفه کمتر از تنش در اتصالات یک طرفه است. همچنین، اگر چه تنش‌های فون مایسز و برشی در دو ماده‌ی چسباننده‌ی Panavia2 و Z100 بیش از دو ماده‌یVariolink و C&B است ولی به دلیل شباهت بیشتر ضریب کشسانی و ضریب پواسون آنها با عاج دندان جابجایی کمتری در پروتز ایجاد می‌کنند.