مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی روی 45 بیمار با تشخیص پریودنتیت انجام شد. داده های جمع آوری شده شامل اطلاعات دموگرافیک اعم از سن ،جنس،سطح سواد ،شغل و نسخه ی فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان (0HIP-14) و معاینه بیماران شامل عمق پاکت پریودنتال و مکان درمان بود. پرسشنامه قبل و بعد از درمان توسط بیمارتکمیل شد. اطلاعات توسط آنالیز های آماری T و رگرسیون خطی در سطح معنی داری 5%مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

  یافته ها:در این تحقیق 6/66%افراد زن و بقیه مرد با میانگین سنی 97/6±8/38 سال بودند.میانگین نمره شاخص قبل و پس از درمان بترتیب00/3±33/29 و 74 /5±82/23 از حداکثر56بود و این اختلاف معنی دار بود. بین میانگین نمره پرسشنامه قبل از درمان با متغیر شدت بیماری پریودنتال(03/0 P= (وپس از درمان با جنس و شدت بیماری پریودنتال ارتباط آماری معنی دار(048/0 P=و02/0p= ) مشاهده شد. 

  نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که بیماری پریودنتال اثر منفی روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان دارد و درمان ان میتواند کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشد.