مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی-آزمایشگاهی،64 دندان مولر سوم کشیده شده‌ی فک پایین که فاقد پوسیدگی، پرکردگی و ترک بودند، انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه‌های اول و دوم توسط فیشورسیلانت متداول Clinpro به ترتیب در محیط ایزوله و آلوده به بزاق، نمونه‌های گروه‌های سوم و چهارم توسط فیشورسیلانت هیدروفیل Smartseal&Loc به ترتیب در محیط ایزوله و محیط آلوده به بزاق تحت درمان قرار گرفتند. پس از انجام ترموسایکلینگ، نمونه‌های هر گروه بصورت جداگانه در محلول فوشین 5/0 درصد قرار گرفتند و سپس بصورت باکولینگوالی برش داده شدند. میزان ریزنشت نمونه‌ها بوسیله‌ی استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 24 برابر مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون کروسکال-والیس و آزمون من-ویتنی استفاده شد ( 05/0=α). 

  یافته‌ها: کمترین میانگین میزان ریزنشت در گروه 1 و بیشترین میانگین میزان ریزنشت در گروه 2 بود. از لحاظ آماری بین میزان ریزنشت گروه‌های 1و 3 (61/0 Pvalue =) و همچنین گروه‌های 2و 4 (84/0Pvalue=) اختلاف معنی‌داری وجود نداشت، در صورتی که بین گروه‌های 1و 2 (001/0P<) و گروه‌های 3و 4 (001/0P<) این اختلاف معنی‌دار بود.

نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه به نظر نمی‌رسد از نظر ریزنشت کاربرد فیشورسیلانت‌های هیدروفیل ارجحیتی بر فیشورسیلانت‌های هیدروفوب متداول داشته باشد