مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی تعداد 120 بیمار 15 تا 65 ساله شامل 60 بیمار دارای میگرن که سابقه حداقل 5 حمله میگرنی داشتند و 60 بیمار بدون هرگونه بیماری سیستمیک به‌صورت آسان از میان نمونه‌های در دسترس انتخاب شدند. جهت تعیین وضعیت بهداشت دهان و دندان شرکت‌کنندگان از شاخصOHI-S (Oral hygiene index-simplified) و برای بررسی وضعیت دندانی از شاخص DMFT استفاده گردید. در نهایت داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 20 توسط آزمون‌های آماری رگرسیون چندگانه خطی و آزمون Mann-Whitney و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (05/0 = α).

  یافته‌ها: میانگین شاخص پوسیدگی دندانی DMFT در بیماران دارای میگرن 05/5 ± 95/13 و در گروه افراد بدون میگرن 53/2 ± 08/4 به‌دست آمد (001/0 =p value ). میانگین شاخص بهداشت دهانی در گروه بیماران دارای میگرن 19/0 ± 12/0 و در گروه افراد بدون میگرن 16/0 ± 10/0 بود (79/0 =p value ). آزمون رگرسیون چندگانه خطی برای بررسی اثر میگرن بر شاخص‌های پوسیدگی و بهداشت دهانی نشان داد که با تعدیل عوامل سن، جنس، تحصیلات و درآمد میگرن اثری معنی‌دار بر شاخص‌های پوسیدگی و بهداشت دهانی دارد (001/0 >p value ). هم‌چنین نتایج این آزمون نشان داد اثر افزایش سن با افزایش شاخص‌های پوسیدگی و بهداشت دهانی معنی‌دار است (001/0 >p value ). 

  نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیت‌های مطالعه حاضر، فراوانی پوسیدگی دندانی در بیماران دارای میگرن بیش از افراد سالم است در حالی‌که شاخص بهداشت دهان در دو گروه تفاوت ندارد.