روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، بر روی یک دندان پرمولار اول فک بالا مارژین چمفر 50 (8/0 میلی‌متر) تراشیده شده و بیست بار توسط پلی وینیل سایلوکسان قالبگیری شد، سپس مارژین چمفر به شولدر 90' با عمق یک میلی‌متر تبدیل گردید.پس از قالبگیری، دای‌های رزینی تهیه شد. از دای‌های رزینی به منظور تهیه دای استون قالبگیری گردید. بیست روکش Press و بیست روکش ZirCAD بر روی دای استون‌ها تهیه و روی دای‌های رزینی سمان شد. پس از آن نمونه‌ها در دستگاه Universal testing machine تحت فشار قرار گرفتند. داده‌ها توسط آزمون آماری One-way ANOVA بررسی شدند.

یافته‌ها: میانگین مقاومت به شکست در گروه چمفر ZirCAD، 1426N، در گروه شولدر ZirCAD، 3/1361N، در گروه چمفر Press، 9/1059 N و در گروه شولدر Press، 8/1295 N بود. از آزمون آماری One-way ANOVA استفاده شد و در هیچ یک از گروههاتفاوت معنادار نبود. (095/0=p) 

  نتیجه‌گیری: در صورت پرسلن‌گذاری، طرح ختم تراش بر استحکام فشاری روکشهای تک واحدی خلفی IPS-emax تأثیری نمی‌گذارد. مقاومت به شکست در دو گروه Press و ZirCAD تقریباً مشابه بود، علت را می‌توان به دلیل پرسلن‌گذاری نمونه‌ها دانست، زیرا در گروه ZirCAD شکست پیش از آنکه در کور رخ دهد در پرسلن رخ می‌دهد.