زمینه و هدف: سد کامی- خلفی ( Posterior palatal seal) یکی از مهمترین نواحی برای تأمین سیل پروتز کامل فک بالا است . هدف این مطالعه ارزیابی دقت ابعادی دو روش ریلاین مستقیم و غیرمستقیم بر روی ناحیه P.P.S بود .
روش بررسی: یک مدل بدون دندان فک بالا انتخاب شد. یک لایه موم به ضخامت 5/1 میلیمتر جهت ایجاد فضا برای ماده ریلاین روی مدل اصلی خوابانده شد و با ماده قالبگیری سیلیکونی از آن قالبگیری انجام گرفت و 20 عدد کست گچی ریخته شد. با قرار دادن موم، روی کستهای گچی و طی فرآیند مفلگذاری 20 عدد بیس دنچر آماده گردید. روش ریلاین مستقیم (به صورت Chair side با ماده GC reline ) و غیرمستقیم (با ماده قالب گیری Acrosoft TC و پخت با آکریل Acropars ) در این مطالعه ارزیابی شدند. بیسهای ریلاین شده روی مدل اصلی قرار داده شدند و فاصله بین آنها در ناحیه در 5 نقطه (دو نقطه در قله ریج، دو نقطه در عمیقترین بخش کام، یک نقطه در وسط کام) با استفاده از استریومیکروسکوپ اندازهگیری و هر اندازهگیری 5 بار تکرار گردید و میانگین تغییرات ابعادی محاسبه شد. جهت مقایسه گروهها از آزمون Multivariate analysis استفاده گردید.
یافتهها: درز ناحیه P.P.S رنجی از 86/740 میکرومتر تا 49/2356 میکرومتر را نشان داد. روش مستقیم (56/60 ± 81/1011) میزان درز کمتری را در مقایسه با غیرمستقیم (13/113 ± 8/2056) نشان داد و دو روش اختلاف آماری معنیداری داشتند ( 0001/0 P < ) .
نتیجهگیری : روش ریلاین مستقیم درز کمتری را در ناحیه P.P.S در مقایسه با روش ریلاین غیرمستقیم نشان داد. با روش ریلاین مستقیم تطابق بیس دنچر در ناحیه P.P.S بهتر خواهد بود
منبع: مجله دندانپزشکی دانشکده
دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران