از مهمترین مشکلات در دندانپزشکی عدم وجود مواد دندانی فیشورسیلانت با چسبندگی واقعی و سیل کافی می‌باشد که ریزنشت لبه‌ای را به دنبال خواهد داشت. از آن جایی که در مورد ضرورت استفاده از باندینگ و مفید بودن آن در کاهش ریزنشت اختلاف نظر وجود دارد لذا در تحقیق حاضر میزان ریزنشت فیشورسیلانت در حضور و عدم حضور این ماده به طور آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته‌ است. 

  مواد و روش ها: 

در این مطالعه تجربی تعداد 45 دندان پرمولر سالم با شرایط مناسب انتخاب شدند و به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم گردیدند. بر روی دندانهای هر سه گروه با یک روش فیشورسیلانت قرار داده شد با این تفاوت که در گروه اول فیشورسیلانت به تنهایی بعنی بدون باندینگ و در گروه دوم فیشورسیلانت با ماده باندینگ نسل پنجم (Single bond) و در گروه سوم فیشورسیلانت به همراه ماده باندینگ نسل هفتم (به کار برده شد. میزان ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت و نتایج توسط آزمون آماری one way-ANOVA و Mann-U-Whitney ارزیابی شدند. 

  یافته‌ها:

تحقیق روی 45 نمونه و در سه گروه انجام گرفت.در گروه یک ، 7 درصد،در گروه سه ،7درصد و در گروه دو،60 درصد نمونه ها ریزنشت نداشتند. از نظر کمی میزان ریزنشت به ترتیب زیر بود، در گروه یک به میزان 42/6 درصد، در گروه دو، 12 درصد و در گروه سه ،37/ 3 درصد و اختلاف بین آنها معنی دار بود. (0/001 >p). استفاده از باندینگ نسل 5(single bond) باعث کاهش قابل توجهی در میزان ریزنشت گردید که این کاهش از نظر آماری معنی دار بود. (0/05 >p) 

  نتیجه گیری:

نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از باندینگ نسل 5، نسبت به عدم کاربرد باندینگ وباندینگ نسل 7،کاهش بیشتری در ریز نشت فیشور سیلانت بدنبال خواهد داشت.