کارایی سیستم جونده با حداکثر نیروی ناشی از عمل عضلات بالا برنده فک بین دندان‌های بالا و پایین مرتبط است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میانگین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل و نیمه کامل دارای بی‌دندانی انتهای آزاد فک پایین با توجه به شکل صورت و ریج بود. 

  مواد و روش ها:

 در این مطالعه مداخله‌ای- تحلیلی، تعداد 64 بیمار 40 تا 65 ساله که نیمی از آن‌ها بی‌دندانی کامل و نیمی دیگر نیمه بی‌دندان بودند به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. بیماران براساس شکل صورت به چهارگروه صورت‌های مربعی، مربعی- مثلثی، مثلثی و بیضی و بر اساس شکل ریج بی‌دندان به سه گروه ریج مربعی، مثلثی و بیضی تقسیم شدند. حداکثر نیروی بایت در ناحیه مولر اول در هر سمت به کمک دستگاه دیجیتال سه مرتبه اندازه‌گیری و میانگین این نیروها برای آنالیز آماری مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ANOVA, Spearman correlation و independent t tests و Chi square در سطح معنی‌داری 0/05 = α آنالیز شدند.

 یافته ها: حداکثر نیروی بایت در بیماران نیمه بی‌دندان برحسب کیلوگرم 5/18 ± 18/4 (4/63 ± 20/7 در مردان و 4/7 ± 16در زنان) بود (0/001 > p value). هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل برحسب کیلوگرم 3/21 ± 8/5 (3/53 ± 9/9 در مردان و 2/17 ± 7/1 در زنان) بود (0/001 > p value). در بین شکل‌های مختلف صورت، صورت‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند (0/001 > p value). هم‌چنین در بین شکل‌های مختلف ریج بی‌دندانی، ریج‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند(0/001 > p value).

  نتیجه گیری : 

حداکثر نیروی بایت در افراد نیمه بی‌دندان بیش از حداکثر نیروی بایت در افراد دارای بی‌دندانی کامل بود. هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در صورت های مربعی، ریج‌های بی‌دندانی مربعی و مردان بیش از سایر گروه‌ها بود.