بیماری سلیاک (آنتروپاتی حساس به گلوتن) از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن روده‌ای- معده‌ای اطفال و بزرگسالان است که منجر به تخریب خودایمنی مخاط روده کوچک در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مستعد به بیماری هستند، می‌شود. علایم مزمن شکمی (اسهال، نفخ شکم)، تحریک‌پذیری، کاهش اشتها، کاهش وزن، فقر غذایی و کمبود آهن از علایم کلاسیک این بیماری است، اما بسیاری از بیماران نمای غیرمعمول دارند و تظاهرات گوارشی ندارند که در صورت تأخیر تشخیص و عدم درمان ممکن است باعث عوارض پیچیده شود. این مقاله مروری به بررسی تظاهرات دهانی رایج این بیماری پرداخته است و اطلاعاتی در مورد تنها علایم دهانی موجود در موارد غیرمعمول؛ که می‌تواند تنها راه تشخیص بیماری توسط دندان‌پزشک باشد ارایه گردیده است.

جستجو با استفاده از کلیدواژه‌های "سلیاک" و ترکیب با "تظاهرات دهانی" در بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران (Medlib.ir) و هم‌چنین ﺟﺴﺘﺠﻮ در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای و پایگاه‌های PubMed، Scopus و ﻣﻮﺗﻮر ﺟﺴﺘﺠﻮی Google از سال 1982 تا پایان سال 2012 استفاده شده است. مقالات بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. 

نتیجه‌‌گیری:

 از آن‌جا که بسیاری از افراد مبتلا، علایم کلاسیک این سندرم، سوءجذب شایع را نشان نمی‌دهند و تأخیر در تشخیص شایع است، تظاهرات دهانی مثل نقایص مینایی و زخم‌های راجعه‌ی آفتی ممکن است تنها تظاهر این بیماری باشد، از این جهت دندان‌پزشکان نقش مهمی در شناسایی افراد مبتلا به سلیاک تشخیص داده نشده دارند. ارجاع مناسب و تشخیص به‌موقع از عوارض پیچیده این بیماری پیشگیری می‌کند.