یکی از ضعیف‏ترین نقاط در رستوریشن‏های دوفازی، محل تماس کور با پرسلن ونیر است. از آنجایی که دستیابی به کانتور و رنگ مناسب، نیازمند پخت‏های مکرر پرسلن است، هدف این مطالعه بررسی تاثیر پخت‏های مکرر پرسلن بر روی استحکام باند برشی کور-ونیر در رستوریشن‏های تمام سرامیکی می‏باشد. 

  مواد و روش‏ها:

54 کور سرامیکی به قطر mm 8، از سه نوع سیستم تمام سرامیکی زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press ساخته شد. کورهای زیرکونیا و IPS emax CAD توسط تکنولوژی CAD/CAM ساخته شدند. کورهای IPS emax press توسط تکنیک Pressing تهیه شدند. پرسلن سازگار با کور به قطر mm 5 بر روی تمام کورها ونیر گردید. در هر گروه، نمونه‏ها بر اساس تعداد دفعات پخت پرسلن ونیر به سه زیرگروه 3، 5 و 7 بار پخت، تقسیم شدند. استحکام باند برشی کور-ونیر توسط دستگاه تست یونیورسال اندازه گیری و نتایج توسط تست‏های آماری Two way ANOVA و Tukey HSD مورد آنالیز قرار گرفتند. 

  یافته ها:

مقادیر میانگین استحکام باند برشی برای کورهای زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press، به ترتیب 30/7، 29/7 و 29/9 مگاپاسکال بود. همچنین مقادیر میانگین استحکام باند برشی در تعداد دفعات پخت 3، 5 و 7 به ترتیب 33/2، 29/2 و 27/8 مگاپاسکال بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود.

  نتیجه گیری:

استحکام باند برشی زیرکونیا و IPS emax press، تفاوت معنی‌داری نداشت. با افزایش تعداد پخت‏های پرسلن از 3 بار تا 7 بار، میزان استحکام باند برشی کور-ونیر، کاهش یافت.