کاربرد باندینگ‌های سلف اچ، با مراحل کمتر و ساده‌تر در دندانهای دائمی و شیری افزایش یافته است. بنابراین هدف از این مطالعه تجربی، مقایسه اثر روش معمول اسید اچ، باندینگ تک بطری و باندینگ سلف اچ بر استحکام برشی باند (SBS) فیشورسیلنت نوری به مینای دندانهای شیری و دائمی است . 

 روش بررسی:

 در این مطالعه آزمایشگاهی، صافترین سطوح پروگزیمال مینای تراش نخورده سی مولر شیری (گروههای 6،4،2) و سی پرمولر دائمی (گروههای 5،3،1)، در شش گروه ده تایی قرارگرفتند. گروه 1و 2 (کنترل): اسید اچ + فیشور سیلنت نوری (Concise 3M-ESPE) . گروه 3و4 (SB) : اسید اچ+تک بطری ( Single bond ) + فیشورسیلنت. گروه 5و6 (PLP) : سلف اچ (Prompt L-Pop 3M-ESPE) + فیشورسیلنت. پس از پانصد چرخه حرارتی و زمان غوطه‌وری سی ثانیه، استحکام برشی باند با دستگاه Zwick-Germany ، سبک شکست، توسط استریومیکروسکوپ و داده‌ها با آنالیزهای آماری ANOVA و Between-subjects effect و LSD بررسی شدند.

 یافته‌ها:

SBS ، تفاوت آماری معنی‌داری بین گروههای کنترل و PLP ، همچنین SB و PLP نشان نداد. (05/0< P )، در حالی‌که بین گروههای کنترل و SB ، معنی ‌دار (022/0= P ) و نیز میزان آن در تمام گروههای شیری از دائمی کمتر بود (05/0> P ). 

  نتیجه‌گیری: سیستم باندینگ سلف اچ (PLP) مشابه روش معمول اسید اچ، باند مناسب بین فیشورسیلنت نوری و مینای تراش نخورده ایجاد می‌کند. کاربرد باندینگ تک بطری نیز در افزایش استحکام باند فیشورسیلنت مؤثر می‌باشد .