زمینه و هدف : توانایی دیاگنودنت برای تشخیص پوسیدگیهای اکلوزالی زیر سیلنت و تکرارپذیری آن برای محققان مورد سؤال است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات اعداد دیاگنودنت قبل و بعد از انجام فیشور سیلنت اپک و نیز تعیین تکرارپذیری دیاگنودنت در تشخیص پوسیدگیهای زیر سیلنت میباشد .
روش بررسی: در این مطالعه ٤٢ دندان پره مولر و مولر سوم خارج شده سالم انسانی انتخاب شدند و دو مشاهدهگر عمیقترین پیت اکلوزالی دندانها را با دستگاه دیاگنودنت Pen ساخت کارخانه Kavo (آلمان) مورد ارزیابی قرار دادند. بعد از یک هفته مجدداً همین عمل توسط دو مشاهدهگر فوق برای تعیین تکرارپذیری دیاگنودنت صورت پذیرفت. ارزیابی با دیاگنودنت بعد از اچینگ و بعد از فیشورسیلنت نیز صورت گرفت. نتایج ثبت و با استفاده از فرمول رگرسیون خطی و نرم افزار SPSS ویرایش 5/11 آنالیز گردید .
یافتهها: میزان تکرارپذیری روش دیاگنودنت برای مشاهدهگر اول 49/75% و برای مشاهدهگر دوم 56/77% بود. میانگین اعداد دیاگنودنت بعد از اچینگ و بعد از فیشورسیلنت تراپی به ترتیب در حدود 28 واحد و شش واحد افزایش یافت .
نتیجهگیری: دیاگنودنت از تکرارپذیری بالایی برخوردار میباشد و همین امر این دستگاه را برای مانیتورینگ پوسیدگیها مناسب میسازد، اما به علت تحت تأثیر قرار گرفتن دیاگنودنت توسط سیلنت اپک، به عنـوان تنها وسیله کاربردی جهت تشخیص پـوسیدگیهای زیرسیلنت کارایی ندارد .
پورهاشمی سیدجلال، خرازی فرد محمدجواد، بنی عامری زهرا، حسن زاده آیلار. بررسی اعداد دیاگنودنت قبل و بعد از فیشور سیلنت اپک در دندانهای دائمی. 1. 1390; 11 (11)