سابقه و هدف: بدلیل محدودیت های رادیوگرافی معمولی در تشخیص پوسیدگیهای ثانویه، این مطالعه با هدف تعیین قدرت رادیوگرافی Digital Subtraction درتشخیص پوسیدگی های ثانویه انجام شد.

 مواد و روش ها: مطالعه با طراحی تشخیصی بر روی 40 دندان مولر دائمی سالم که در محلول فرمالین 10 درصد نگهداری شده بود انجام شد. 80 حفره کلاس دو استاندارد در سطوح مزیال و دیستال دندانها ایجاد و با آمالگام ترمیم شد. دندانها توسط پوتی در فیلم نگهدارxcp ثابت شدند و تصاویر دیجیتال اولیه از هر دندان تهیه و در حافظه دستگاه ذخیره گردید. سپس پوسیدگی ثانویه توسط فرز روند 1 به عمق 1 میلیمتر در دیواره لثه ایجاد شده، توسط موم قرمز ترمیم شد. از دندانها مطابق تابش اولیه تصویر دیجیتال گرفته و تصاویر در حافظه دستگاه ذخیره شد. بعد از بررسی تصاویر توسط متخصصین، نتایج آماری با استفاده از نرم افزار (16) spss بررسی شد و شاخص های پنج گانه تشخیصی محاسبه شد.

 یافته‌ها: PPV (ارزش پیش بینی مثبت) و) NPV(ارزش اخباری منفی) حساسیت و ویژگی به ترتیب، در ناحیه مزیال 6/71%، 4/75%، 6/69% و 2/77% و در ناحیه دیستال 77% ،87% و 86% ، 45/79% محاسبه گردید. درناحیه مزیال میزان خطای تشخیص DSR (2/26%) نسبت به ناحیه دیستال (4/17%) بیشتر بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. (001/0>P)

 نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از رادیوگرافی Digital subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه به خصوص در سطح دیستال دندان مفید است.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

  متن کامل