مقدمه: یکی از مزایای تصویر دیجیتال این است که می‌تواند به وسیله نرم‌افزارهای کامپیوتری پردازش شود و قدرت تشخیص افزایش یابد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر حذف نویز (Noise) از رادیوگرافی‌های دیجیتال اصلاح شده در نرم‌افزار Scanora بر ارزیابی تحلیل‌های اپیکالی ریشه دندان انجام شد.

 مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بر روی 60 دندان پرمولر کشیده شده فک پایین انسان با ریشه سالم انجام شد. دندان‌ها در مندیبل خشک انسانی جهت تهیه تصویر ثابت گردیدند. قبل و بعد از ایجاد ضایعات مصنوعی با فرز روند 4/1 در ناحیه مزیالی 3/1 اپیکالی ریشه، تصاویر دیجیتال تهیه شد و به نرم‌افزار Scanora منتقل گردید و تصاویر دو مرتبه به فاصله زمانی یک هفته توسط یک رادیولوژیست با و بدون قابلیت حذف نویز مشاهده شد و در 2 گروه فاقد تحلیل با نمره صفر و دارای تحلیل با نمره یک، درجه‌بندی شدند. تحلیل‌ها به وسیله پروب ویلیامز اندازه‌گیری شد و به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شدند. سپس داده‌های به دست آمده از رادیوگرافی‌های دیجیتال پردازش شد و مقادیر استاندارد طلایی وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 گردید و توسط آزمون‌های Cochran و Mc-Nemar آنالیز شدند (05/0 = α).

 یافته‌ها: بین توزیع فراوانی تشخیص تحلیل ریشه در 3 گروه (استاندارد، پردازش شده با قابلیت حذف نویز و پردازش شده بدون قابلیت حذف نویز) تفاوت معنی‌دار وجود داشت (001/0 > p value). بین گروه با قابلیت حذف نویز و گروه بدون قابلیت حذف نویز تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (774/0 = p value).

 نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از قابلیت حذف نویز در نرم‌افزار Scanora از تصاویر دیجیتال در تشخیص ضایعات پری اپیکال ریشه تأثیری ندارد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل