مقدمه: در برخی تحقیقات، ارتباط مستقیم و معنی‌داری بین شاخص توده بدنی و پوسیدگی نشان داده شده است. تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه چاقی و پوسیدگی دندان‌های دایمی در دختران 14-12 ساله مدارس راهنمایی شهر تهران (مناطق آموزشی 5 و 6) در سال تحصیلی 89-1388 انجام شد.

 مواد و روش‌ها: در این تحقیق توصیفی- مقطعی، 950 دانش‌آموز دختر 14-12 ساله در مدارس راهنمایی مناطق آموزشی 5 و 6 تهران با روش تصادفی انتخاب شدند و دفعات استفاده از مسواک، نخ دندان و مصرف میان وعده‌های غذایی شیرین به همراه شاخص ‌DMFT (Decay, Missing, Filling tooth) و شاخص توده بدنی در آن‌ها با معاینه و مصاحبه تعیین شدند. آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون خطی جهت بررسی آماری یافته‌ها در سطح اطمینان 95/0 استفاده شدند.

 یافته‌ها: میانگین شاخص DMFT در دختران 12 ساله برابر 652/2 ± 56/3، در دختران 13 ساله برابر 26/4 ± 961/2 و در دختران 14 ساله برابر 899/2 ± 38/4 بود. ارزیابی اثر متغیرهای دموگرافیک، رفتارهای بهداشت دهان و وضعیت چاقی بر میزان شاخص DMFT دانش‌آموزان نشان داد که سن (001/0 = p value)، تعداد دفعات مسواک زدن (025/0 = p value) و تعداد دفعات مصرف شیرینی، شکلات و نوشیدنی‌های شیرین در روز (043/0 = p value) بر میزان پوسیدگی مؤثر است، اما دفعات استفاده از نخ دندان (083/0 = p value) و میزان شاخص توده بدنی ارتباطی با پوسیدگی ندارد (205/0 = p value).

 نتیجه‌‌گیری: رابطه‌ای بین شاخص DMFT و شاخص توده بدنی دختران دانش‌آموز 14-12 ساله شهر تهران وجود نداشت. شاخص توده بدنی با تعداد دفعات مصرف روزانه غذاهای شیرین، شیرینی و نوشیدنی‌ها و سن افراد ارتباط نداشت. دفعات مسواک زدن و دفعات مصرف شیرینی، شکلات و نوشیدنی‌های شیرین بر روی میزان پوسیدگی مؤثر بود.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل