بیان مساله:

کاندیدیازیس شایع ترین عفونت قارچی حفره ی دهان در انسان بوده، که 85 درصد عامل این عفونت کاندیدا آلبیکنس است. گر چه اطلاعات چشمگیری در ارتباط با چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به سلول های اپی تلیالی و مواد پروتزی وجود دارد ولی پژوهش های بسیار کمی درباره ی چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به انواع مواد ترمیمی در دسترس است.

  هدف:

هدف از این پژوهش، مقایسه ی چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به سه ماده ی ترمیمی آمالگام، کامپوزیت و گلاس آینومر نوری در شرایط آزمایشگاهی بود.

  مواد و روش:

 این پژوهش از گونه ی تجربی بود. 54 نمونه ی آمالگام، کامپوزیت و گلاس آینومر (18 نمونه از هر گروه) به لوله های دارای سوسپانسیون قارچی(10⁶×1 سلول در میلی لیتر) کاندیدا آلبیکنس منتقل شدند و پس از گذشت 40 ، 80 و 120 دقیقه نمونه های مواد ترمیمی در 1 سی سی سرم فیزیولوژی شناور گردید و 100 میکرولیتر از این سوسپانسون در محیط کشت سابوره دکستروز آگار کشت داده شد و پس از گذشت 48 ساعت کلنی ها شمارش گردیدند. در پایان، داده ها با استفاده از آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی واکاوی شدند.

  یافته ها:

 در نمونه های کامپوزیت و آمالگام میزان چسبندگی کاندیدا آلبیکنس با گذشت زمان افزایش نشان داد که از لحاظ آماری این تفاوت ها معنادار بود( p< 0/05 ). در نمونه های گلاس آینومر هیچ تفاوت آماری معنادار در زمان های گوناگون گزارش نگردید. بیشترین میزان چسبندگی در زمان 120 دقیقه مربوط به نمونه های کامپوزیتی و کمترین آن در نمونه های آمالگام در زمان 40 دقیقه دیده شد.

  نتیجه گیری:

نتایج این پژوهش نشان داد که گلاس آینومر، یک ماده ی ترمیمی مناسب در افراد مستعد به عفونت کاندیدیایی است.

منبع: مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

متن کامل