سابقه و هدف: در سال‌های اخیر، داربست‌های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیک‌های زیست فعال، به علت خواص برتر آنها، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کرده‌اند. در میان پلیمرهای مختلف، کیتوسان و ژلاتین، به علت خواص مطلوبشان توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. در این مطالعه، با استفاده از این دو پلیمر و نیز هیدروکسی آپاتیت که به بخش معدنی استخوان انسان شباهت دارد، داربست کامپوزیتی سه بعدی به روش خشکاندن انجمادی تهیه و رفتار سلول‌های استئوبلاست بر روی آن بررسی شد. هدف از انچام این پژوهش ساخت و توسعه داربستی مناسب و زیست فعال برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان می‌باشد.

 مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، جهت ارزیابی تاثیر میزان ژلاتین موجود در داربست‌ها بر خواص بیولوژیکی آنها، سه درصد مختلف از ژلاتین (0، 10، و 20 %) به داربست‌های کامپوزیتی اضافه شدند. همچنین جهت بررسی خواص بیولوژیکی داربست‌ها، سلول‌های استئوبلاست بر روی آنها کشت داده شده، رفتار آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این بررسی‌ها، آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و تست سنجش فعالیت آلکالین فسفاتازی (ALP) انجام شدند.

 یافته‌ها: آنالیز SEM، چسبندگی سلولی زیاد و تکثیر آنها درون داربست‌ها را نشان داد. فعالیت آلکالین فسفاتازی سلول‌های استئوبلاست، مناسب بودن داربست‌های کامپوزیتی شامل غلظت‌های بیشتر ژلاتین را نسبت به بقیه داربست‌ها، همچنین میزان فعالیت بالای سلول‌های استئوبلاست بر روی تمامی داربست‌ها را به طور کلی نشان داد.

 نتیجه‌گیری: داربست زیست فعال کامپوزیتی کیتوسان-ژلاتین/هیدروکسی آپاتیت، به عنوان داربستی مناسب، برای اهداف بازسازی بافت استخوان پیشنهاد می‌شود.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

  متن کامل