نفرات برتر مقاله پژوهشی ارتودنسی . مقاله پژوهشی برتر ارتودنسی بررسی تاثیر درمان ارتودنسی ثابت بر تحلیل اپیکال ریشه دندانهای ثنایای فک بالا نویسندگان: دکتر حسین روانمهر - دکتر هومن مهندسان- مهندس ناصر ولایی - دکتر محمدرضا شریفیان چکیده یکی از عوارض ناخواسته مطرح شده در درمانهای ارتودنسی شیوع تحلیل ریشه است. در این زمینه گزارشهای متفاوت و گاه متناقضی وجود دارد. هدف از این تحقیق تعیین اثیر درمان ارتودنسی ثابت بر تحلیل خارجی اپیکال ریشه دندانها از لحاض کمی و کلینیکی است. این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی٬ بر روی 40 بیمار انتخاب شده با اندیکاسیون ارتودنسی ثابت در سنین 12 تا 22 سال انجام شد. قبل از شروع درمان و در مقاطع 6 و 12 ماه پس از شروع درمان٬ رادیوگرافی استادارد با Long coen paralleling technique تهیه و با استفاده از برنامه های نرم افزاری ٬ طول تاج و ریشه اندازه گیری شد. تغییرات طول ریشه با در با در نظر گرفتن ضریب تصحیح اندازه تصاویر٬ تعیین و مقدار تحلیل بیش از 20/1 میلی متر٬ به عنوان عارضه تحلیل منظور شده٬ مورد قضاوت آماری قرار گرفت. طول ریشه دندانهای سانترال فک بالا قبل از شروع درمان 07/2 + 51/17 میلی متر٬ میزان تحلیل این دندانها در پیگیری 6 ماهه 40/0 + 78/0 میلی متر و در پیگیری 12 ماهه٬ 70/0 + 68/1 میلی متر٬ برابر با 9/9 درصد طول اولیه ریشه بود( P<0/001) . برای دندانهای لترال فک بالا قبل از درمان٬ 84/1 + 74/15 میلی متر٬ و بعد از درمان به ترتیب 51/0 + 87/0 میلی متر ٬ و 73/0 + 83/1 میلی متر برابر 63/11 درصد طول اولیه ریشه بود (P< 0/001). عارضه تحلیل٬ در 7/73 درصد سانترالها (P< 0/001) و 7/81 درصد لترالها (P<0/001 ) مشاهده شد. جنس٬ نوع دندان٬ تکنیک درمان و مرحله درمانی در میزان تحلیل اپیکال ریشه نقش نداشته اما کشیدن دندان پرمولر ( P< 0/07) و مدت درمان(P <0/001) موثر بودند. با توجه به ضرورت درمان ارتودنسی در مبتلایان به ناهنجاری های دندانی - فکی و وجود تحلیل اپیکال ریشه به دنبال آن٬ نیاز به انجام تحقیقات دیگر به منظور تعیین عوامل تاثیرگذار و نیز پیگیری دقیق وضعیت ریشه ها در حین درمان٬ به خصوص در بیماران مستعد و نیز در طرح درمانهای مرسوم ارتودنسی برای کاهش تحلیل وجود دارد.

نفرات برتر مقاله پژوهشی اندودانتیکس . مقاله پژوهشی برتراندودانتیکس       Chemical Differences Between White and Gray Mineral Trioxide Aggregate   S. Asgary, M. Parirokh, MJ. Eghbal      ABSTRACT   The purpose of this research was to determine and compare the composition of white mineral trioxide aggregate and gray mineral trioxide aggregate. Electron probe microanalysis results indicated that lime (CaO), silica (SiO2), and bismuth oxide (Bi2O3) were the dominant compounds in each case and were present at comparable levels in either of the types of mineral trioxide aggregate analyzed. It was concluded that the most significant differences observed were between the measured concentrations of Al2O3 (+ 122%), MgO (+130%), and especially FeO (+1000%) when gray mineral trioxide aggregate was compared with white mineral trioxide aggregate.

نفرات برتر مقاله پژوهشی بیماریهای دهان .  مقاله پژوهشی برتر بیماریهای دهان     EFFICACY OF TOPICAL RETINOIC ACID COMPARED WITH TOPICAL TRIAMCINOLONE ACETONIDE IN THE TREATMENT OF ORAL LICHEN PLANUS   M. Sahebjamee, M. Amanlou and M. Bakhshi      Abstract   The purpose of this study was to compare the efficacy of retinoic acid 0.05% with triamcinolone acetonide 0.1%, both in an oral base, in the treatment of atrophic and erosive oral lichen planus. Thirty patients with clinically proven oral lichen planus were asked to participate in the study. The severity of lesions was scored from 0 ( no lesion ) to 5 ( large erosion ), and symptoms were scored ranging from 100 ( asymptomatic ) to 0 ( impossible to live with symptoms ). Patients were randomly assigned to receive either triamcinolone acetonide or retinoic acid. They were instructed to apply the medication on dried lesions four times a day.   The signs and symptoms were evaluated after 1, 2, 3 and 4 weeks of treatment. The scores were analyzed by the Wilcoxon rank sum test. The stage of lesions in patients receiving topical triamcinolone acetonide (n=18) improved from an average score of 3.22 to 1.05 after 4 weeks of treatment, whereas patients receiving topical retinoic acid (n=12) showed nonsignificant improvement (average score 3.41 improved to 3.25). The keratotic areas in 4 patients (22.2%) receiving triamcinolone acetonide and one patient (8.3%) in the retinoic acid group were completely resolved. After 4 weeks of treatment all patients in triamcinolone acetonide group and 50% of retinoic acid group were asymptomatic. Improvement in symptoms and signs was significantly different in the two groups (P≤ 0.003, P≤ 0.0001 respectively). The results suggest that in non-keratotic and even keratotic oral lichen planus, topical triamcinolone acetonide 0.1% in oral base reduces the severity of atrophic and erosive oral lesions more effectively than topical retionoic acid 0.05% in oral base.

نفرات برتر مقاله پژوهشی پاتولوژی فک و دهان . مقاله پژوهشی برترپاتولوژی فک و دهان     Evaluation of Ki-67 Antigen and protein P53 Expression in Orthokratinized and Parakratinized Odontogenic Keratocyst   F. Baghaei , M. Eslami , D. Sadri      Abstract    Odontogenic Keratocysts (OKC) make up 10-12% of all developmental cysts with dental origin. OKCs are classified into parakeratotic and orthokeratotic types, with completely different clinical features. In order to investigate biological behavior of OKCs, an immunohistochemical study was designed, using Ki-67 antigen as proliferation marker and P53 protein as tumor suppressor gene. The aim of the present study was to investigate the expression of P53 and Ki-67 markers in two types of OKCs and to determine their relationship with the biological behaviour of OKC.   A total of 20 OKCs (parakeratotic n= 10, orthokeratotic n=10) were stained immunohistochemically for Ki-67 and P53 protein by Biotin – Streptavidine method. Then, slides were studied quantitatively through optical lense (magnification = X10) and the number of positively stained cells was counted / mm BM.   The average number of positively stained cells for Ki- 67 was 62.30 ± 11.96 cells / mm BM in parakeratotic, and 29.90 ± 4.90 cells / mm BM in orthokeratotic OKCs (P< 0.05). Positive cells for Ki- 67 were dominantly located in parabasal layer. Mean stained cells for P53 were 4.30 ± 2.21 cells/ mm BM in parakeratinized and 4.80 ± 1.75 cells/mm BM in orthokeratotic types that was not statistically significant. (P<0.58)Parakeratotic OKCs mostly occur in the lower jaw (90%), whereas just 50% of orthokeratotic OKCs occur in mandible (P=0.05)   Regarding other clinical features and the existence of daughter cysts, no significant statistical difference was found between two types of OKCs.

نفرات برتر مقاله پژوهشی پروتزهای دندانی . مقاله پژوهشی برتر پروتزهای دندانی     Effect of Occlusal Splints on the Electromyographic Activities of Masseter and Temporal Muscles During Maximum Clenching   O. Savabi, F. Nejatidanesh, S. Khosravi         ABSTRACT   Despite the broad use of occlusal splints their efficacy is a source of controversy. In this study the effectiveness of stabilization splint on the electromyographic activity of the masseter and temporal muscles in healthy individuals was investigated.   The stabilization splint was made for twenty-five healthy individuals. Surface EMG recordings of masseter and temporal muscles were done during maximum clenching without the splint and immediately after application of splint. The relative level of activity in the masseter and temporal muscles was quantified by means of Activity Index. Paired t-test and Wilcoxan signed – rank test were used for data analysis.   The mean EMG activities of masseter and temporal muscles were 0.7712 and 1.0488 without splint and 0.9276 with splint. There was no significant difference between the EMG activities of both muscles before and after insertion of the splints. The activity index increased after application of the stabilization splint.( -17.15 VS -4.4 ). This increase was also insignificant.   Immediate application of stabilization splint has no significant effect on the activity of masseter and temporal muscles. It could decrease the relative activity of the temporal and the masseter muscles (increasing of activity index).

نفرات برتر مقاله پژوهشی ترمیمی . مقاله پژوهشی برتر ترمیمی   A Histopathological Study of Direct Pulp Capping With Adhesive Resins   M. Ghavamnasiri-F. Maleknejad- J. Salhenejad- H. Moosavi         Abstract   Recently, it has been proposed that different adhesive materials can be used for direct pulp capping. Previous studies have demonstrated that multi steps dentin adhesives could form reparative dentin similar to calcium hydroxide (CH).   The aim of this study was to evaluate the histological pulp response of ninety mechanically exposed cat pulps to two adhesive resins (Scotch Bond MP and Single Bond 3M) were compared with a calcium hydroxide cement (Dycal, Dentsply).   Class V facial cavities with similar pulpal exposures were prepared in canines. In the experimental groups phosphoric acid was used to etch the enamel and dentin and pulp exposure, and after it dentin adhesives was applied. The exposure point of the control group was capped with Dycal then the remainder of the cavities was etched and a dentin adhesive (single bond) was applied. All of the cavities were restored with a composite resin (Z 100) in usual manner. The animals were scarified after 7, 30 and 60 days (n=30), and the pulp evaluated histologically, statistical analysis was carried out with Kruskal- Wallis test ( α = 0.05).   The data showed that most of the cases had mild inflammation of pulp tissue. There was no significant difference in inflammatory reaction of pulp by Dycal and two adhesive systems, severe inflammatory reaction of pulp was observed only in most of the 30- day Single Bond group. Soft tissue organization of dentin bridge was less than Scotch Bond and Dycal groups, the differentiation of dentin bridge was less than Scotch Bond group after 7 days. Slight inflammatory cell infiltration was the main reaction of exposed pulp when two commercially available adhesive resins were placed directly on the exposed pulp. There was no significant difference in inflammatory reaction of pulp between Dycal and two adhesive systems after 7 days and 60 days. After 7 days most of the specimens showed an amount of predentin deposition.

نفرات برتر  مقاله پژوهشی جراحی دهان و فک و صورت .  مقاله پژوهشی برتر جراحی دهان و فک و صورت     ارزیابی بافتی و هیستومورفومتری استخوان سازی القا شده با استفاده از ترکیب اکتا کلسیم فسفات و ژلاتین ماده زمینه ای استخوان در ضایعات استخوان پاریتال موش صحرایی   نویسندگان : دکتر فریدون سرگلزائی – دکتر علیقلی سبحانی – دکتر بهروز نیک نفس – دکتر شبیر احمد سارانی- غلامحسین سرگزی – دکتر عبداله سبحانی      چکیده   برای بهبود ترمیم استخوان از روشهای مختلفی از جمله کاربرد ژلاتین ماتریکس استخوانی ( BMG ) استفاده می شود .   مطالعه حاضر با هدف ارزیابی روند القای استخوان سازی و تعیین حجم استخوان جدید پس از کاشت اکتاکلسیم فسفات ( OCP ) و ژلاتین ماده زمینه ای استخوان ( BMG ) به تنهایی و یا در حالت ترکیب با یکدیگر در محل ضایعات استخوانهای پهن موش صحرایی انجام شد . در این مطالعه تجربی ، 100 سر موش صحرایی جوان بالغ (5-6 هفته ای) با وزن متوسط 120-150 گرم از جنس نر و از نژاد Sprague Dawley مورد بررسی قرار گرفتند . نمونه ها به طور تصادفی به گروههای مورد ( OCP/BMG,BMG,OCP ) و شاهد تقسیم شدند . در گروههای آزمایشی ، ضایعه ای به قطر 5 میلی متر بر روی استخوان پاریتال ایجاد شد و مقدار 5 میلی گرم OCP و BMG به تنهایی و یا حالت ترکیب OCP/BMG (به نسبت 1:4 ) در محل ضایعه کشت داده شد . در گروه شاهد از هیچ ماده ای استفاده نشد . به منظور بررسی روند القای استخوان سازی و اندازه گیری حجم استخوان جدید ، 5 ،7 ، 14 ، 21 و 56 روز پس از کاشت ، نمونه برداری انجام شد . پس از آماده سازی بافتی نمونه ها ، تهیه مقاطع و رنگ آمیزی آنها با استفاده از هماتوکسیلین – ائوزین ( H & E ) و آلسین بلو، درصد حجمی استخوان جدید ساخته شده در تمامی گروهها به وسیله میکروسکوپ نوری و عدسی چشمی مدرج و نیز روش هیستومورفومتری، مورد بررسی و سنجش قرار گرفت . جهت آنالیز داده ها از آزمون ANOVA و DUNCAN استفاده شد.   روند القای استخوان سازی در گروههای آزمایشی (مورد) 5-14 روز پس از کاشت آغاز شد . در طی روزهای بعد ، ضمن افزایش تدریجی حجم استخوان جدید ، با ظهور حفره های مغز استخوان و تشکیل مغز استخوان خون ساز ، استخوان جدید از تکامل بیشتری برخوردار شد و همزمان مواد کاشته شده نیز به مرور جذب شدند . در گروه شاهد ، 56 روز پس از عمل ، محل ضایعه به وسیله بافت همبند متراکم ، اشغال شد و جزایر کوچکی از استخوان جدید در مجاورت و چسبیده به حاشیه ضایعه و استخوان میزبان مشاهده گردید . طبق نتایج حاصل از مطالعه هیستومورفومتری ، بیشترین میانگین حجم استخوان جدید ساخته شده مربوط به گروه آزمایشی OCP/BMG بود؛ پس از آن گروههای آزمایشی OCP و BMG دارای بیشترین و گروه شاهد دارای کمترین حجم استخوان جدید بودند . حجم استخوان جدید در تمامی گروههای آزمایشی نسبت به گروه شاهد از افزایش معنی دار آماری برخوردار بود (05/0 P< ) .   ترکیب OCP/BMG در تمایز سلولهای استئوبلاست ، القای استخوان سازی و در نهایت استخوان سازی جدید از قدرت بیشتری برخوردار می باشد ؛ به نظر می رسد استفاده از ترکیب این دو ماده می تواند در ترمیم نقائص استخوانی جمجمه مفید واقع گردد .

نفرات برتر مقاله پژوهشی رادیولوژی دهان و فک و صورت . مقاله پژوهشی برتر رادیولوژی دهان و فک و صورت     بررسی شاخصهای رادیومورفومتریک فک پایین در زنان سالم مراجعه کننده به مراکز رادیولوژی فک و صورت در شهر رشت   نویسندگان : دکتر زهرا دلیلی – دکتر عبدالرشید مقدم قوجق      خلاصه   یکی از ارزانترین و در عین حال در دسترس ترین روش برای تشخیص تغییرات کاهش تراکم استخوانی ، رادیومورفومتری استخوان در رادیوگرافی معمولی است . مطالعات نشان داده است که رادیومورفومتری استخوان فک پایین در رادیوگرافی ساده پانورامیک نیز در این زمینه کمک کننده است. از این روش می توان بعنوان روش تشخیصی در غربالگری افراد مبتلا به کاهش تراکم استخوانی، تعیین مقادیر طبیعی شاخصهای رادیومورفومتریک فک پایین در افراد نرمال جمعیت های مختلف استفاده کرد.   این مطالعه با هدف بررسی شاخصهای رادیومورفومتریک فک پایین در رادیوگرافی های پانورامیک جمعیت زنان نرمال مراجعه کننده به مراکز تخصصی رادیولوژی فک و صورت و تعیین چگونگی ارتباط این شاخصها با سن و تعداد دندانهای افراد مورد مطالعه انجام شد.   در این مطالعه توصیفی – تحلیلی چگونگی وضعیت دو شاخص رادیومورفومتریک فک پایین یعنی شاخص کمی ( AI ) Antigonial و شاخص کیفی کورتیکال فک پایین ( MCI ) در 417 رادیوگرافی پانورامیک جمعیت زنان نرمال بالای 20 سال در پنج گروه سنی، توسط یک مشاهده گر و زیر نظر متخصص رادیولوژی فک و صورت بررسی شد؛ ارتباط بین این شاخصها با یکدیگر و با تعداد دندانها و سن افراد با استفاده از آنالیز واریانس و پیرسون بررسی گردید.   میانگین شاخص کمی ( AI ) در جمعیت مورد مطالعه 54/0 ± 54/3 میلی متر بود؛ همچنین درصد فراوانی شاخص MCI به ترتیب 2 C برابر 5/71 درصد، 1 C 9/20 درصد و 3 C برابر 7/7 درصد بود. بین شاخصهای AI و MCI با سن و تعداد دندانهای افراد مورد مطالعه و همچنین بین خود شاخصها ارتباط آماری معنی داری وجود داشت ( 0001/0 p< )   بر اساس یافته های مطالعه حاضر با افزایش سن ، میانگین AI و تعداد دندانها به طور معنی داری کاهش یافته و شاخص MCI هم پروزیتی زیادی را در کورتکس تحتانی فک پایین ( شاخص 3 C ) نشان می دهد ؛ بنابراین شاخصهای رادیومورفومتریک فک پایین می تواند در شناسایی اولیه و غربالگری افراد با تراکم استخوانی کاهش یافته ( مبتلا به استئوپنی یا استئوپروز ) کمک کننده باشد.

نفرات برتر مقاله پژوهشی  کودکان . مقاله پژوهشی برتر کودکان   مقایسه تاثیر چهار نوع آدامس تجاری بر PH ، تعداد کل باکتری ها و تعداد استرپتوکوک موتانس بزاق   نویسندگان : دکترمریم کرمی نوگورانی – دکترحاجیه قاسمیان صفایی – دکترآذین احدی – تهمینه نریمانی – فرخنده پورسینا   چکیده   مطالعات بسیاری استفاده از آدامسهای فاقد ساکارز ( Sugar-free ) را در کاهش پوسیدگی مؤثر دانسته اند . هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه تاثیر سه نوع آدامس تجاری فاقد ساکارز و یک نوع واجد ساکارز بر pH ، تعداد کلی باکتری ها و تعداد استرپتوکوک موتانس بزاق می باشد .   این مطالعه با طرح کارآزمایی بالینی تصادفی ، به مدت هفت هفته و با همکاری صد و بیست نفر از دانش آموزان دختر یک دبیرستان شبانه روزی که به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند ، انجام شد . یک گروه مصرف کننده آدامس حاوی ساکارز Aidin ( گروه A ) و سه گروه مصرف کننده آدامسهای فاقد ساکارز ، Relax ( گروه B ) ، Dirol (گروه C ) ، Happydent (گروه D ) بودند .   نحوه مصرف آدامس روزی سه عدد، سه بار در روز پس از صرف غذای اصلی به مدت پنج دقیقه بود. نمونه گیری از بزاق به صورت غیر تحریکی سه نوبت ، قبل از شروع مطالعه ، هفته سوم و هفته هفتم ، بعد از بیدار شدن از خواب و قبل از شستن دهان انجام شد . نمونه ها بلافاصله برای انجام آزمون های اختصاصی به بخش میکروبیولوژی دانشکده پزشکی اصفهان انتقال یافت . سپس یافته ها توسط انجام آنالیز های Repeated measure , Hottelling ‘ s trace ، واریانس ( ANOVA ) و DUNCAN مورد ارزیابی قرار گرفتند.   در طی سه هفته اول مطالعه در تمامی گروهها حتی گروه مصرف کننده آدامس حاوی ساکارز سطح استرپتوکوک موتانس بزاق به طور معنی داری کاهش یافت ( 038/0 p= ) A ، ( 001/0 p< ) B ، ( 035/0 p= ) C و ( 033/0 p= ) D ولی از هفته سوم تا هفتم فقط کاهش معنی دار استرپتوکوک موتانس بزاق در گروه C و D مشاهده شد ( 024/0 p= ) و ( 001/0 p= ) . در هر حال مقایسه بین گروهها نشان داد که بر خلاف هفته سوم در هفته هفتم کاهش سطح استرپتوکوک موتانس بزاق در گروههای B ، C و D نسبت به گروه A معنی دار بود ( 05/0 p< ) . PH بزاق در گروه A بر خلاف سایر گروهها در نمونه گیری هفته هفتم کاهش معنی داری داشت ( 005/0 p= ) و در مقایسه بین گروهها هم این تفاوت با گروه D معنی دار بود ( 05/0 p< ). از یافته های دیگر این مطالعه افزایش معنی دار تعداد سایر کلنی های باکتریال بزاق بجز استرپتوکوک موتانس در گروه B در طی هفت هفته مطالعه بود ( 001/0 p< ).   جویدن هر نوع آدامس بلافاصله بعد از مصرف غذای اصلی ، به مدت سه هفته می تواند منجر به کاهش سطح استرپتوکوک موتانس بزاق شود. در مدت هفت هفته ، جویدن آدامس فاقد ساکارز به طور معنی داری مؤثرتر است .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی ارتودانتیکس . پایان نامه برتر دوره تخصصی ارتودانتیکس     مقایسه تا ٔ ثیر نورهای Fast Curing لیزر آرگون و پلاسما آرک با نور هالوژن معمولی بر روی استحکام باند براکتهای ارتودنسی   استاد راهنما : دکتر سید محمد هاشم حسینی   اساتید مشاور : مهندس فریدون سلطان مرادی، دکتر تبسم هوشمند   نگارش : دکترسید حامد محمود هاشمی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   در چند سال اخیر دستگاههای نور لیزر آرگون و پلاسما آرک جهت استفاده در دندانپزشکی عرضه گردیده که موجب کیورینگ کامپوزیت نوری در زمانی به مراتب کمتر نسبت به نور هالوژن معمولی می گردند، ولی سؤالی که مطرح است آنست که آیا استحکام باند براکت های باند شده با این نورها در حد کفایت کلینیکی می باشد یا نه ؟   هدف از مطالعه حاضر مقایسه استحکام باند براکتهای باند شده با نورهای لیزر آرگون و پلاسما آرک نسبت به براکتهای باند شده با نور هالوژن معمولی بود. 51 عدد دندان پره مولر سالم انسان در محلول آبی تیمول 1/0 ٪ جمع آوری گردید. پس از تمیز شدن دندانها به سه گروه تقسیم شدند و براکتهای فلزی بوسیله سه نور هالوژن ، لیزر و پلاسما آرک بر سطح دندانها توسط کامپوزیت لایت کیور باند گردید. زمان تابش نور هالوژن 20 ثانیه، لیزر 10 ثانیه و پلاسما آرک 5 ثانیه بود. پس از ترموسایکلینگ نمونه ها ، استحکام باند کششی براکتها، بوسیله یک پلایر دباندینگ در Zwick universal testing machine اندازه گیری شد، پس از آزمون ، شاخص میزان ادهزیو باقیمانده بر سطح دندان تعیین گردید .   یافته ها نشان دادکه میانگین استحکام باند درگروه هالوژن MPa 567/4 ± 344/17،درگروه لیزر MPa 328/6 ± 172/19 و درگروه پلاسما آرک MPa 036/4 ± 322/19 می باشد. اختلاف آماری معنی داری از نظر استحکام باند در بین سه گروه وجود نداشت. از نظر میزان ادهزیو باقیمانده بر سطح دندان نیز در بین سه گروه ، اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه تحقیق حاضر آنست که هر یک از نورهای لیزر یا پلاسما آرک می تواند ضمن تا ٔ مین استحکام باند مشابه با نور هالوژن ، موجب کاهش چشمگیر در زمان لازم برای باندینگ براکتها بوسیله کامپوزیت لایت کیور گردد.

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی اندودانتیکس . پایان نامه برتر دوره تخصصی اندودانتیکس     مقایسه تاثیر 4 تکنیک مختلف آماده سازی کانال بر آناتومی اولیه کانال های مشابه سازی شده دارای انحنای شدید   استاد راهنما : دکتر محمد سعید شیخ رضایی   نگارش : دکترفرزانه حسینی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   در کانال های دارای انحنا و یا در دندانهایی که سیستم کانال ریشه پیچیده دارند ، ایجاد یک شکل مخروطی ایده آل به سهولت امکان پذیر نیست . زیرا در این حالت پیچیدگی به طور قابل توجهی افزایش یافته و معلوم نیست تکنیک های آماده سازی که در موارد ساده تر نتایج مطلوبی داشتند در اینجا نیز بتوانند به طور موفق عمل نمایند .   هدف از این مطالعـه بـررسی تاثیـر چهار تکنیک مختلف back – step ، back – passive step ، Balanced force ( با استفـاده از فـایل های R – Flex و Ti – Ni دستی ) و hybrid ( back – step / down - step ) با استفـاده از فایـل های Ti – Ni چـرخشی XtremRace بر آناتومی اولیه کانال های شبیه سازی شده دارای انحنای شدید بود .   در این مطالعه آزمایشگاهی 100 عدد بلوک از جنس پلی استر ساخته شد که همگی دارای کانالی با زاویه انحنای º 45 ، شعاع انحنـای حدود 55/2 میلی متر و طول قسمت مستقیـم 8 میلی متر بودند سپس نمونـه ها به 5 گـروه آزمایشـی تقسیم شدنـد   (20 کانال در هر گروه ) و آماده سازی کانال ها با چهار تکنیک فوق صورت گرفت . پس از آن تصاویری که قبل و بعد از آماده سازی با استفاده از دوربین دیجیتالی تهیه شده بودند رویهم قرار داده شده با استفاده از برنامه کامپیوتری آنالیز تصویر ، عرض های قبل و بعد از اینسترومنتیشن در 5 نقطه اندازه گیری و مقایسه شدند : 1- ناحیه مدخل کانال ( O ) 2- نقطه مابین نقطه شروع انحنا تا مدخل کانال ( HO ) 3- نقطه شروع انحنا ( BC ) 4- نقطه قله انحنا ( AC ) 5- نقطه پایانی آماده سازی کانال ( EP ) . همچنین زمان آماده سازی ، تغییرات طول کارکرد و شکستگی و تغییر شکل اینسترومنت ها نیز در هر گروه بررسی شدند و داده های بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماری ANOVA و Wallis – Kruskal مورد بررسی قرار گرفتند .   نتایج نشان دادند که در نقطه EP جابجایی کانال در تمامی گروهها به سمت خارج از انحنا بود ولی از این نظر اختلاف معنی داری بین گروههای مختلف وجود نداشت . در نقطه BC جهت جابجایی تمام کانال ها به سمت داخل انحنا بود . در این نقطه هم از نظر جهت و هم مقدار جابجایی بین گروههای مختلف ، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت . متوسط مقدار جابجایی نیز در گروه back – passive step ، بیشترین و در گروه hybrid ، کمترین مقدار بود . در نقطه HO ، جهت جابجایی کانال در تمام گروهها به سمت خارج از انحنا بود . بیشترین میزان جابجایی در گروه back – step و کمترین در گروه Balanced force به همراه فایل های NiTi قرار داشت . در این نقطه از نظر میزان جابجایی بین گروههای مختلف، تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (001/0 p< ) تنها اینسترومنت های شکسته و تغییر شکل یافته فایل های R – Flex بودند . کمترین مدت زمان آماده سازی مربوط به گروه XtremRace و بیشترین back – passive step بود. (001/0 p< )   به طور کلی تکنیک هایی که در آنها از فایل های نیکل تیتانیوم استفاده شده بود، انحنای کانال را به میزان کمتری تغییر داده بودند . سریع تـرین تکنیک که کـمترین تغییـر را در انحنای کـانال ایجاد نموده بود اینستـرومنتیـشن با فـایل های چـرخشی XtremRace بود . ولی تعدادنسبتاً زیاد پله ایجاد شده در این گروه را می توان به دلیل نقص توالی اینسترومنت های این سیستم دانست که احتمالاً با استفاده از فایل های بینابینی رفع خواهد شد .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی بیماریهای دهان . پایان نامه برتر دوره تخصصی بیماریهای دهان   مقایسه تا ٔ ثیر ضد قارچی ژل آویشن با ژل مایکونازول بر ضایعات ناشی از دنچر استوماتیت   اساتید راهنما : دکتر جلیل مؤمن بیت اللهی – دکتر زهرا تهیدست اکراد – دکتر مسعود امانلو   نگارش : دکتر شرمین عبدالله زاده   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   این مطالعه بصورت کار آزمایی بالینی و دو سوکور بر روی 24 نفر از بیماران مبتلا به دنچر استوماتیت مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان انجام شد ، که بیماران به ترتیب ورود به مطالعه به دو گروه A,B تقسیم شدند . به هر گروه یک تیوپ حاوی ژل مایکونازول 2 ٪ یا ژل آویشن 1/0 ٪ داده شد، که بایستی به مدت دو هفته روزی 4 بار یک قاشق چایخوری از ژل را در داخل دنچر خود استفاده می کردند . سطح اریتم ، تعداد کلونی های کام و دنچر در روزهای 0 ، 7 ، 14 ، 21 ، 28 بررسی شد . سطح اریتم در هر دو گروه کاهش یافته بود و اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد ( P<0/05 ) . تعداد کلونی های کام هم در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافته بود ( به غیر از روز 21و 28 ). تعداد کلونی های دنچر در گروه مایکونازول بیشتر کاهش یافته بود . غیر از روز 21 که اثر دو دارو تقریباً مشابه بود . )   نتایج مطالعه نشان داد که اثر بخشی هر دو دارو تقریباً یکسان بوده و آویشن سطح اریتم را بیشتر از مایکونازول کاهش داده بود ولی در مورد کلونی های دنچر اثر مایکونازول بهتر بود .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پاتولوژی فک و دهان . پایان نامه برتر دوره تخصصی پاتولوژی فک و دهان     بررسی وضعیت نشانگرهای 67 – Ki و PCNA در فولیکول دندانی و کیست دنتی ژروس   استاد راهنما : دکتر فاطمه مشهدی عباس   نگارش : دکتر امیرعلاء آغبالی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی      خلاصه   فولیکول دندانی قسمتی از toothgerm می باشد که طی مراحل رشد دندان تکامل می یابد . در مواردی که دندان impact است باقـی می ماند و در طول این دوره زمانی ، پتـانسیل تبدیل به ضایعـاتی نظیـر کیست دنتـی ژروس را دارد . این کیست   می تواند به ضایعاتی نظیر آملوبلاستوما و SCC و موکواپی درموئید کارسینوما تبدیل شود . با توجه به پتانسیل دینامیک فولیکول و کیست دنتی ژروس و عدم وجود تحقیق جامع و کاملی در مورد تمایز این دو ، فاکتورهای مهم رشدی 67 – Ki و PCNA ( با استفاده از روش رنگ آمیزی IHC ) در این دو ضایعه بررسی و چگونگی بروز این دو فاکتور در هر کدام از ضایعات پیگیری و با همدیگر مقایسه گردیدند .   این تحقیق از نوع توصیفی گذشته نگر بوده و برای بررسی آن از بلوکهای پارافینی موجود مربوط به بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی دانشکـده دندانپـزشکی شهید بهشتی در سال های 83-1360 استفاده شده است . روش کار استفـاده از تکنیک streptavidin Biotin IHC بوده و برای این منظـور از آنتـی بادی های anti PCNA (Clon Sigma PC10) و   Anti-Ki-67 استفاده شد. این مطالعه بر اساس بررسی دو شاخص 1- رنگ گرفتگی یا عدم رنگ گرفتگی بافت 2- طرح رنگ گرفتگی بافتها (میزان و شدت رنگ گرفتگی) مورد ارزیابی قرار گرفت. در مورد فولیکول دندانی از 20 مورد فولیکول انتخابی 5 عدد با فاکتور 67 – Ki (25 ٪ ) و 7 عدد با فاکتور PCNA (35 ٪ ) رنگ گرفتند. از 20 مورد کیست دنتی ژروس انتخابی 14 مورد با 67 – Ki (70 ٪) و 16 مورد (80 ٪) با PCNA مثبت بودند .   در مقایسه بین دو گروه از نظر پارامترهای مورد تحقیق اختلاف معنی دار وجود داشت.(05/0 p< ) یعنی بروز این فاکتورها در این دو ضایعه با هم تفاوت دارد و در کیست دنتی ژروس بیشتر است .   کیست دنتی ژروس و فولیکول در موارد محدود فاکتورهای رشدی PCNA و 67 – Ki را بروز می دهند و از فعالیت پرولیفراتیو برخوردارند و می توان از تفاوت نحوه بروز این فاکتورها برای افتراق کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی استفاده کرد .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پروتزهای دندانی . پایان نامه برتر دوره تخصصی پروتزهای دندانی   The Effect of Angle of Convergence of Abutments on Fracture Resistance of Three –Unit Fixed Partial Denture Fabricated with IPS-Empress2   Advisors: Dr. Farideh Geramipanah- Dr. Hamid Jalali   Written by: Dr. Leila Sedighpour HK   Dental School, Tehran University of Medical Sciences      ABSTRACT   Connecter area shows the weakest zone of all-ceramic fixed partial dentures, where most catastrophic failures of the prostheses tend to occur.   The aim of present study was to test the influence of angle of convergence of abutment on fracture resistance of three-unit fixed partial denture made of IPS-Empress2.   Forty extracted human premolars and molars were use to reproduce twenty 3-unit fixed partial dentures for replacement of second premolar. Teeth were prepared similarly according to guidelines for all-ceramic crowns and bridges, with the exception of angle of convergence of abutment preparation. Two groups with total occlusal convergence of angles of 12 degrees and 22 degrees were prepared and randomly assigned in 10 per group. Fixed partial dentures were fabricated with uniform thickness of 0.8 mm of core material of IPS-Empress2 and bonded to the corresponding models. Connector dimensions were set to 4×4 mm2 in height and width respectively. The gingival embrasures carved to a curvature with radius of 0.9 mm. All specimens underwent preload cycles of 10,000 cycles with 40 N at the frequency of 1.3 HZ loaded to fracture in a universal testing machine at a cross head speed of 1mm/min. Student t-test was applied to the mean failure data to detect any difference in mean fracture resistance of two groups.   Mean failure loads and standard deviations of 12 degrees and 22 degrees group were 1009.12±208.05 N and 1182.72±144.67 N respectively. Student t-test revealed a significant difference (P < 0.05) between mean failure loads according to the degree of convergences of test groups.   Within the limitation of the present study the following conclusion was made: mean failure loads of the investigated FPDS with taper of 22 degrees of abutments were significantly higher than FPDS with 12 degrees.   In the present study increasing the angle of convergence of abutments from 12 degrees to 22 degrees increased the fracture resistance of all-ceramic FPDS fabricated with IPS-Empress2.

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پریودانتیکس . پایان نامه برتر دوره تخصصی پریودانتیکس   بررسی هیستولوژیک و هیستومورفومتریک ترکیب Porous bovine bone mineral ( ® Bio-Oss ) و Platelet rich plasma ( PRP ) در ترمیم حفرات استخوانی ایجاد شده در کالواریوم خرگوش   اساتید راهنما : دکتر یداله سلیمانی شایسته – دکتر افشین خورسند   استاد مشاور: دکتر پوریا مطهری   نگارش : دکترمحمد امین شفیعی اردستانی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   استفاده پلاسمای غنی از پلاکت ( PRP ) بعنوان یک درمان جنبی جدید و دارای پتانسیل افزایش اثر ترکیبات جایگزین استخوان ( مثل زنوگرافت ها ) در جراحی های دهان و فک و صورت و ایمپلنت به منظور بازسازی بافت استخوان مطرح شده است . هدف از انجام این مطالعه ، بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت بر میزان رژنراسیون ضایعات استخوانی ، متعاقب استفاده از استخوان فاقد پروتئین دارای منشا ٔ bovine ( DBBM ) می باشد .   8 عدد خرگوش سفید نیوزلندی برای انجام این مطالعه مقدماتی آینده نگر در نظر گرفته شدند . 3 حفره مشابه به ابعاد 6×3 میلی متر بر روی استخوان کرانیال هر نمونه ایجاد و بلافاصله با DBBM ، مخلوط DBBM و PRP و یا بدون هیچ ماده پیوندی بعنوان گروه کنترل درمان شدند . حفرات ایجاد شده در فواصل زمانی 2، 4، 8 و 12 هفته مورد ارزیابی هیستولوژیک – هیستومورفومتریک قرار گرفتند .   نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزایش قابل توجهی در میزان استخوان بازسازی شده از نظر هیستومورفومتریک ، همچنین ضخامت و بلوغ ترابکولهای استخوانی در نمونه های حاوی DBBM و DBBM + PRP در مقایسه با نمونه های کنترل در فواصل زمانی 4، 8 و 12 هفته مشاهده می گردد .   با افزودن PRP به DBBM ، افزایش قابل توجهی در میزان استخوان بازسازی شده در فواصل 2، 4 و 8 هفته و میزان تحلیل پارتیکل های این بیومتریال در تمام فواصل زمانی مشاهده گردید ، در حالیکه میزان استخوان سازی پس از 12 هفته بین دو گروه (دارای PRP و فاقد آن ) همسان ارزیابی شد . همچنین هیچ موردی از واکنش جسم خارجی یا التهاب شدید در نمونه های مورد بررسی در هیچیک از سه گروه مزبور مشاهده نگردید . به نظر می رسد تحت شرایط انجام این مطالعه ، استفاده از PRP در کنار ترکیب جایگزین استخوان زنوژنیک ( DBBM ) توانسته است تا زمان 8 هفته باعث افزایش میزان استخوان سازی و تا زمان 12 هفته باعث افزایش میزان تحلیل پارتیکل های بیومتریال مزبور گردد .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی دندانپزشکی ترمیمی . پایان نامه برتر دوره تخصصی دندانپزشکی ترمیمی     مقایسه آثار سایتوتوکسیک و التهابی چهار عامل اتصال دهنده بر سلولهای فیبروبلاست L929 موش   اساتید راهنما : دکتر زهرا جابر انصاری – دکتر ماندانا ستاری   نگارش : دکترآناهیتا ترابی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی      خلاصه   ماده پوشاننده ،جهت عمل پوشش مستقیم پالپی باید از سازگاری بافتی بالایی برخوردار بوده و برای بافتهای مجاور محرک نباشد، در غیر این صورت خود می تواند عاملی برای جلوگیری از موفقیت درمان محسوب شود. هدف از انجام این تحقیق مقایسه اثرات سایتوتوکسیسیته و التهابی چهار عامل اتصال عاجی iBond ، Excite ، One Step Plus و SE Bond بر سلول فیبروبلاست L929 موش می باشد. دلیل انتخاب این رده سلولی شباهت به مدل انسانی و دسترسی آسان آنها می باشد.   در این مطالعه که به روش تجربی انجام شد، پس از کشت و پاساژ سلول های مورد نظر و اثر دادن این مواد بر روی این سلولها ، میزان سایتوتوکسیسیته برای سلول های ذکر شده در مقاطع زمانی 1، 24 و 148 ساعت پس از کشت ، با روش MTT محـاسبه گـردید. همچنین تـا ٔ ثیر مواد مورد مطالـعه در میـزان تولـید IL6 پس از گـذشت 24 ساعت تـوسط ELISA   ( Enzyme linked immunosorbent assay ) مورد ارزیابی قرار گرفت . اطلاعات بدست آمده توسط آزمون های آماری Kruskal Wallis و Mann whitney-U آنالیز شد.   یافته های بدست آمده حاکی از آن بودند که بین گروههای مورد مطالعه از نظر سایتوتوکسیسیته پس از گذشت 1 ساعت و 24 ساعت اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (به ترتیب 001/0 p= و 029/0 p= )ولی پس از گذشت 7 روز هیچ اختلاف آماری معنی داری بین گروههای مطالعه مشاهده نشد. همچنین در میزان تولید IL6 از سلولهای فیبروبلاست بین گروههای مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت ( 063/0 p= ).   در این تحقیق مشخص شد که میزان سایتوتوکسیسیته iBond از مواد دیگر مورد آزمایش کمتر می باشد . همه گروهها قادر به القای ترشح IL6 ، از فیبروبلاستها بودند .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی جراحی فک و دهان و صورت . پایان نامه برتر دوره تخصصی جراحی فک و دهان و صورت      بررسی اثرات جراحی عقب بردن فک تحتانی Mandibular set back با تکنیک BSSRO روی ابعاد راه هوایی حلقی   استاد راهنما : دکتر عباس خدایاری نمین   نگارش : دکترعاطفه مشهدی میقانی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی      خلاصه   جراحی Set back مندیبل یک روش استاندارد در درمان پروگناتیسم مندیبل است . در عده ای از مطالعات تغییراتی در موقعیت زبان ، استخوان هیوئید و تنگ شدن راه هوایی حلقی به دنبال این جراحی نشان داده شده است که می تواند فرد را مستعـد بـروز سنـدرم آپنه انسدادی حیـن خواب کـند . هدف از این مطالـعه بـررسی ابعـاد راه هوایی حلـقی به دنبال جـراحی Set back مندیبل است.   از 25 بیمار کاندید جراحی Set back مندیبل لترال سفالومتری درست قبل از عمل و پس از گذشت حداقل دو ماه از عمل جراحی تهیه شد . راه هوایی حلقی بر روی سفالومتری های قبل و پس از جراحی trace شده و سپس فواصل مورد نظر و نیز مساحت راه هوایی حلقی محاسبه و با یکدیگر مقایسه شدند.   میزان متوسط Set back مندیبل 2 ± 8/6 میلی متر بود . تغییرات فاصله اندازه گیری شده در ناحیه Nasopharynx از لحاظ علمی معنی دار نبود. متوسط کاهش فاصله Uvula تا دیواره خلفی حلق mm 7/0 ± 4/1، متوسط کاهش فاصله Vallecula تا دیواره خلفی حلق mm 7/0 ± 2 و متوسط کاهش فاصله باریک ترین محل راه هوایی حلقی mm 8/0 ± 5/2 بود. مساحت راه هوایی به میزان2 cm 5/0 ± 5/1 کاهش یافته بود. استخوان هیوئید حرکت Sup.Posteriorly کرده و فاصله آن نسبت به پلن فرانکفورت افقی به میزان mm 9/0 ± 4/2 و نسبت به مهره های گردنی به میزان mm 8/0 ± 2/1 کاهش یافته بود.   نتایج این مطالعه نشان داد ،جراحی Set back مندیبل منجر به کاهش راه هوایی حلقی می شود ، که میزان این کاهش در دو ناحیه Hypopharynx و Minimal pharyngeal air way space بیشتر از سایر نواحی راه هوایی حلقی است. جهت حرکت استخوان هیوئید به صورت فوقانی خلفی است . در بیمارانی که سایر فاکتورهای مستعد کننده مثل چاقی ، کوتاهی گردن و زبان بزرگ وجود دارد ، این جراحی می تواند فرد را به سمت بروز OSA پیش ببرد .

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی رادیولوژی دهان و فک و صورت . پایان نامه برتر دوره تخصصی رادیولوژی دهان و فک و صورت      تشخیص افتراقی ضایعات رادیولوسنت پری اپیکال فکین توسط کامپیوتر   استاد راهنما : دکتر مهرداد پنج نوش   استاد مشاور : دکتر حوریه باشی زاده فخار   نگارش : دکترعلی کاوسی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   استفاده از کامپیوتر برای انجام تفکری مشابه تفکر انسان هوش مصنوعی نام دارد. یکی از شاخه های آن که مد نظر ما   می باشد سیستمهای خبره هستند. سیستمهای خبره این امکان را فراهم می کند که در حوزه ای خاص ، فرد غیر متخصص به کمک کامپیوتر از نظرات تخصصی بهره ببرد.   هدف از این مطالعه طراحی و ساخت یک نرم افزار برای تشخیص افتراقی ضایعات رادیولوسنت پری اپیکال بوده است.   آنچه که انجام شد، ترکیبی از روشهای آماری و روش قانونمند بود. ابتدا اطلاعات مربوط به بیماریها بر اساس ویژگیهای کاربردی در تشخیص، از منابع معتبر استخراج شد سپس نوشتن برنامه با همکاری متخصص امر آغاز گردید. برنامه تحت MATLAB که یک نرم افزار قوی ریاضی است نوشته شد. فرمول اصلی برای طبقه بندی یا همان تشخیص افتراقی، فرمول Bayes بود که از لحاظ دقت و ملاحظه عدم قطعیت از بهترین روشها است.   در امتحان برنامه، میزان موفقیت یا sensitivity بین 80 ٪ تا 96 ٪ حاصل شد.   قابل ذکر است که گرچه سیستمهای ابداع شده تا به امروز، هیچکدام نمی توانند جایگزینی برای پزشک باشند ولی می توانند به عنوان مشاوران بسیار مفیدی در کنار پزشک استخدام گردند.

نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی کودکان . پایان نامه برتر دوره تخصصی کودکان     بررسی آزاد سازی فلوراید از دو نوع ماده ترمیمی و قابلیت رشارژ آنها پس از قرار گیری در معرض ppm 1000 فلوراید در روز ( In-vitro )   اساتید راهنما : دکتر ژاله محمودیان – دکتر علی کوثری   نگارش : دکتر تینا قوامی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران      خلاصه   یک منبع آزاد کننده فلوراید که بتواند فلوراید را در سطح کم اما به طور مداوم در محیط دهان فراهم کند ، می تواند کمک بزرگی در جلوگیری از پوسیدگی ها باشد . چون آزادسازی فلوراید از مواد به تدریج و به مرور زمان کاهش می یابد؛ احتمالاً قابلیت رشارژ ماده از خاصیت آزادسازی فلوراید از ماده مهمتر می باشد.   در این مطالعه Experimental ( In-vitro ) به بررسی میزان آزادسازی فلوراید از دو ماده آزادکننده فلوراید ] نوعی RMGIC ( Vitremer ) و نوعی کامپومر ( Compoglass F ) [ پرداخته و قابلیت رشارژ آنها را تحت شرایطی که امکان وقوع آن در شرایط معمول وجود دارد ، مطالعه شد .   در این تحقیق 12 دیسک به قطر 8 و ارتفاع 2 میلی متر از هر ماده تهیه شد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند . در گروه کنترل هر یک از مواد مورد مطالعه (6= N )، هر نمونه روزانه طی 25 روز در CC 4 بزاق مصنوعی جدید در دمای C º 37 غوطه ور شد . در گروه دوم از هر ماده (6 = N ) هر نمونه روزانه قبل از غوطه وری در بزاق مصنوعی جدید به مدت 1 دقیقه در محلول NaF ] ( ppmF 1000) و 9/6 = pH [ قرار داده می شد .   محتوای فلوراید هر نمونه بزاق مصنوعی بدست آمده در روزهای 1، 2 ، 3، 5، 10، 15، 20، 25 در همه گروههای مطالعه با روش پتانسیومتری تعیین شد . داده ها با استفاده از تست t-student آنالیز شد .   نتایج حاصله نشان داد که هر دو ماده طی 25 روز مطالعه به آزادسازی فلوراید ادامه می دادند، اما بین میزان آزادسازی این دو ماده جز در سه روز اول مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت . مشاهده شد که در شرایط این مطالعه هیچکدام از مواد مورد نظر از روز 1 تا 25 قابلیت رشارژی را که از نظر آماری معنی دار باشد ، نشان ندادند ( 05/0 p> ) و همچنان روند افت در میزان فلوراید آزادشده ، در گروه آزمون مشابه گروه کنترل وجود داشت ، لذا تکیه بر قابلیت رشارژ این مواد با استفاده از محصولات فلوراید روزانه خنثی امکان پذیر نیست . چنین نتیجه گرفته می شود که شرایط کلینیکی است که کاربرد یکی از این مواد را بر دیگری برتری می بخشد .

نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری ارتودانتیکس . پایان نامه برتر دوره دکتری ارتودانتیکس     بررسی تغییرات میزان اینترلوکین -6 ( IL-6 ) در مایع شیار لثه ای حین حرکات ارتودنسی   استاد راهنما : دکتر سید محمد رضا صفوی   نگارش : سمیه خرمیان طوسی   دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی      خلاصه   حرکت موفق ارتودنسی نیازمند تغییر شکل (ریمودلینگ ) پریودنشیوم به خصوص تغییر شکل استخوان آلوئول می باشد. نیروهای مکانیکی می توانند موجب ایجاد پاسخهای ساختاری و بیوشیمیایی در سلولهای مختلف ساختارهای پریودنتال شوند. نشان داده شده است که اجزای موجود در مایع شیار لثه ( GCF ) می توانند انعکاسی از تغییرات ایجاد شده در بافتهای زیرین باشند . مطالعات محدودی بر روی اجزای GCF که در ریمودلینگ استخوان در حین حرکات ارتودنسی نقش دارند متمرکز شده است . مطالعه حاضر به روش Longitudinal با هدف اندازه گیری و بررسی تغییرات IL-6 حین حرکات ارتودنسی طراحی و اجرا شده است .   چهارده بیمار (9 زن و 5 مرد با میانگین سنی 5/2 ± 1/15 ) با دارا بودن معیارهای ورود در مطالعه شرکت کردند . یکی از دندانهای کانین فک بالای هر بیمار با یک نیروی مداوم ارتودنسی ( فنر NiTi ) تحت حرکت دیستالی قرار گرفت ( Distalized canine: DC ) . بر روی دندان کانین قرینه آن یراکت ارتودنسی قرار گرفت ولی نیروی ارتودنسی به دندان وارد نشد ( Contralateral Canine: CC ) و یکی از دندانهای کانین فک پایین به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و هیچ دستگاهی روی آن قرار نگرفت ( Antagonist Canine: AC ) . وضعیت پریودنتال بیماران قبل از مداخله و 14 و 28 روز پس از مداخله ثبت گردید . مایع شیار لثه ای در بیماران قبل از مداخله و 14 و 28 روز پس از آن به صورت مجزا از سطوح مزیال و دیستال دندانهای مورد بررسی توسط کاغذ مخصوص جذب GCF جمع آوری شد و سپس میزان IL-6 تعیین و داده های حاصل مورد آنالیز آماری قرارگرفت .   شاخصهای التهابی لثه در هر دو دندان DC و CC نسبت به زمان آغاز مطالعه افزایش یافت . میزان IL-6 در GCF افزایش معنی داری را در 14 روز پس از مداخله در دندان DC نسبت به دو دندان کنترل نشان داد . همچنین میزان IL-6 در دندان مورد ( DC ) در 14 روز پس از مداخله به صورت معنی داری بالاتر از زمان آغاز مطالعه و 28 روز پس از مداخله بود . میزان IL-6 در دندان CC نیز در طول مطالعه افزایش یافت ولی میزان آن کمتر از دندان DC بود . میزان IL-6 در دندان AC در طول مطالعه ، در حد پایه باقی ماند . بین میزان IL-6 سطوح مزیال و دیستال هیچ یک از دندانها در طول مطالعه اختلاف معنی داری مشاهده نشد .   یافته های مطالعه حاضر از این نظریه که تغییرات IL-6 منعکس کننده پاسخهای بافتی ایجاد شده در پریودنشیوم حین حرکات ارتودنسی می باشند ، حمایت می کند .

بایگانی مطالب:

نفرات برتر نوآوری
نفرات برتر کتب ترجمه شده
نفرات برتر کتب تا ٔلیف شده
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری دندانپزشکی کودکان
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری رادیولوژی دهان و فک و صورت
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری جراحی دهان و فک و صورت
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری پریودانتیکس
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری پروتزهای دندانی
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری پاتولوژی فک و دهان
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری بیماریهای دهان
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری اندودنتیکس
نفرات برتر پایان نامه دوره دکتری ارتودانتیکس
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی کودکان
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی رادیولوژی دهان و فک و صورت
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی جراحی فک و دهان و صورت
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی دندانپزشکی ترمیمی
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پریودانتیکس
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پروتزهای دندانی
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی پاتولوژی فک و دهان
نفرات برتر پایان نامه دوره تخصصی بیماریهای دهان